Twee echte mensen opgevoerd in een fictief verhaal. Een auteur die naar eigen believen historische feiten vermengt met fantasie. Als historicus zou ik daar moeite mee moeten hebben. Maar neen, Alabama song van Gilles Leroy kan mijn goedkeuring wegdragen.
Alabama song is het verhaal van Zelda Fitzgerald, de vrouw van auteur F. Scott Fitzgerald (The great Gatsby, Tender is the night). Een tragisch verhaal.
Het echtpaar stond voor alles wat de jaren twintig in de Verenigde Staten waren. Die vrolijke, lichte periode voordat de crisis in 1929 er een genadeloos einde aan maakte. De Fitzgeralds leefden dat het een lieve lust was – tien jaar vol drank, drugs, jazz en waanzin.
Hun huwelijk was gebaseerd op hevige liefde, egoïsme, illusie en afgunst.
En hoe triest het eindigde. Beiden poogden een einde aan hun leven te maken. Scott Fitzgerald dronk zich uiteindelijk in 1940 kapot, Zelda stierf in 1948 door een brand in de psychiatrische kliniek, een van de meerdere inrichtingen waar ze sinds 1930 voornamelijk haar leven in doorbracht.
In Alabama song heeft de Franse auteur Leroy het allemaal opgeschreven, tenminste zoals de geschiedenis zich in zijn brein heeft gevormd. De lezer staat aan de kant van Zelda, het is onmogelijk geen sympathie voor haar te ontwikkelen. Scott was een man die haar leegzoog ten behoeve van zijn eigen inspiratie en productie (het karakter Nicole Diver in Tender is the night is op Zelda gebaseerd). Tot grote schrik is te lezen dat Scott Fitzgerald zelfs werk van de hand van Zelda onder zijn eigen naam liet publiceren! De knurft!
En dat terwijl we zijn echtgenote uit de geschiedenis kennen als een verwend, hysterisch en een niet helemaal bij haar zinnen zijnde dame.
We kunnen slechts vermoeden dat het niet kunnen uiten van haar artistieke wil heeft bijgedragen aan haar psychologische instabiliteit (schizofrenie in de echte geschiedenis).
Dat is het fijne van een roman rondom een historisch persoon. Het staat de lezer vrij zijn/haar eigen mening mee te vormen met de bedoeling van de auteur.
Zelda vertelt haar verhaal op de momenten dat ze in de inrichtingen zit (met boosaardige dokteren die doen wat haar man hen heeft opgedragen), maar ook op momenten dat het huwelijk nog sprookjesachtig lijkt – en wanneer het langzaam aan diggelen valt.
Zeldas aan haat grenzende afkeer van Scott Fitzgeralds vriend – of bloedzuiger als je haar gelooft – Lewis O’Connor is een fascinerend karakter in Alabama song. Zelda weet zeker dat haar man een homoseksuele relatie met deze gluiperd heeft. (Lewis O’Connor is eigenlijk Ernest Hemingway – dat zet de man toch in een ander daglicht, niet?)
Leroy manipuleert en doet de lezer in zijn weergave van de geschiedenis geloven. En dat doet hij goed.
Alabama song werd bekroond met een Franse literaire prijs, maar de echte bekroning volgt nog: een verfilming. Leonardo DiCaprio (wie anders?) zal Fitzgerald vertolken, Keira Knightley kruipt in de huid van de hoofdpersoon van het boek. Ik kan niet wachten.
Leave a Reply