Voorwoord
Deel 1 is een overweldigend succes geworden dus dat gaan we – om in agrarische termen te blijven – flink uitmelken.
Hoofdstuk 1
Margje zit tevreden na te denken over de mooiste dag van haar leven terwijl ze aardappelen schilt. Het was een mooi traditioneel feest geweest en ze had in alle uitbundigheid een enkel glaasje teveel gedronken, maar dat mocht op zo‘n bijzondere dag. Omdat Pieter ging trouwen en het bedrijf voort ging zetten, zijn zijn ouders naar de ernaast gelegen aanbouwwoning verhuisd maar we zien ze gedurende het hele boek niet meer terug.
Hoofdstuk 2
In een flashback beleeft ze de huwelijksnacht opnieuw. Pieter was een vurig minnaar gebleken, maar dat kunnen we vanzelfsprekend alleen maar met bedekte termen beschrijven. En dan nog, Margje kon zich er nou ook weer niet zo heel veel van herinneren.
Hoofdstuk 3
Op een ochtend wordt Margje misselijk wakker. Terwijl ze kokhalzend boterhammen voor Pieter smeert, vreest ze dat er iets ernstigs mis met haar is. Natuurlijk vertelt ze Pieter niets van haar angst.
Hoofdstuk 4
Een heimelijk bezoekje aan de dorpsdokter wijst uit dat Margje helemaal niet ziek maar juist in blijde verwachting is. Waar zo’n huwelijksnacht al niet goed voor is.
Hoofdstuk 5
Als Margje Pieter vertelt dat hij vader wordt, bemerkt ze dat hij niet zo verheugd is als ze verwacht had. Dit baart haar wel enige zorgen maar ze heeft het veel te druk met haar ochtendziekte.
Hoofdstuk 6
Ondertussen gaat het boerenleven gewoon door: vroeg op, melken, huishouden, doodgeboren kalfjes maar ook springerige lammetjes enzovoort enzovoort. Maar Margje wordt hier al met al niet gelukkiger door.
Hoofdstuk 7
Omdat dit een postmoderne streekroman is, wordt de boerderij vanzelfsprekend getroffen door een enge ziekte die natuurlijk te wijten is aan het gebrekkige overheidsbeleid voor de kleinschalige agrarische sector. Niet alleen alle dieren op de boerderij worden ziek en moeten worden geruimd, ook Margje raakt besmet als gevolg van een nooit nader uitgelegd mysterieus intiem contact met een paard. Gedurende heel
Hoofdstuk 8
zweeft zij op het randje van de dood en dat brengt ook risico’s mee voor haar ongeboren kindje. Ze mag uiteindelijk gedurende de laatste drie maanden van haar zwangerschap op advies van een gebedsgenezeres, die ook nog eens langdurig bij hun intrekt, alleen nog maar zelf linksom gedraaide yoghurt eten en dat komt haar flink de keel uit. Omdat Pieter ondertussen vooral zwelgt in de ellende rond het verlies van zijn veestapel, krijgt hij zo het een en ander niet mee. Pas in
Hoofdstuk 9
realiseert Pieter zich dat zijn zwangere vrouw doodziek is en, vooral geholpen door het lezen van een exemplaar van het blad Aanstaande Ouders in de wachtkamer bij de huisarts – waar hij moet zijn in verband met een ingegroeide teennagel, maar dat is slechts een trucje van de schrijver om hem in die wachtkamer te krijgen – dringt het tot hem door dat hij zijn verantwoordelijkheden als aanstaande vader niet langer kan ontlopen, en wordt hij zich bewust van het feit dat dit hele hoofdstuk uit één lange zin bestaat maar besluit om daar verder geen woorden aan vuil te maken.
Hoofdstuk 10
Pieter schopt de gebedsgenezeres de deur uit nadat hij ontdekt dat ze niet alleen Margje’s geest vergiftigd maar in haar kamer ook nog het boek “Koken met bestrijdingsmiddelen” aantreft. Wat hij in haar kamer moest, wordt nooit echt opgehelderd maar het biedt de schrijver altijd de mogelijkheid om hier nog eens op terug te komen als hij weer geld nodig heeft. Vanaf dat moment gaat het overigens direct beter met Margje en ook haar relatie met Pieter gaat weer met sprongen vooruit. Het wordt allemaal weer zo goed zelfs, dat in
Hoofdstuk 11
niet alleen, geheel gezond, hun prachtige dochter wordt geboren, maar de tijd ineens heel snel gaat en Margje binnen 13 bladzijden opnieuw zwanger blijkt te zijn. In
Hoofdstuk 12
bevalt Margje wederom van een prachtige dochter, raakt – nu zelfs binnen 12 bladzijden – nog een keer zwanger en bevalt voor de derde keer van een prachtige dochter.
Hoofdstuk 13
Margje en Pieter genieten van hun opgroeiende kroost.
Leave a Reply