Haar blote voet op het rubber van het gaspedaal, in de auto doet ze haar hakken altijd uit, immer gerade aus, Rebecca und Rudy, BMW 7 achter AUDI A8.
‘De Duitse snelwegen zijn onbeperkt’ had hij gezegd. Hij kocht voor haar een bontjas en een auto van een ton, maar nu zat er geen vooruitgang meer in.
Rebecca haalt haar neus nog maar eens op, onderweg naar de zoveelste parkeerplaats, hotel, wegrestaurant. Ze wil dat hij een keer volgt, maar hij laat haar nooit passeren.
Bij hem gaat alles op rolletjes, hoe hij haar soepel tegen de motorkap aan legt, net als z’n zaakjes, alles op orde, met z’n haren glad achterover gekamd.
Ze naderen de berg, beginnen met klimmen en als ze boven zijn neemt ze gas terug. Een laatste snuif, high on the top en lonely. Hij stuift voor haar uit naar beneden, rode achterlichten trekken strepen in de nacht.
Dan zet ze de achtervolging in, de afdaling. Op de helft boort ze haar voet in het gaspedaal, teller schiet op waanzin, zweet op haar handen. Ze berijdt haar beest van tandwielen, hortend grommend, hoe lager ze komt hoe meer vaart ze krijgt, als een raket vliegt ze af op de heerlijke wraakorgie van metaal, glas en vlees. Ze is Thelma en Louise in één adem, het laatste moment zelfs handsfree, hijgend stort ze zich met al haar snelheid op dat wachtende kontje voor haar bij het stoplicht beneden.
Rudy zweeft door de lucht boven zijn stoel in een wolk van glasscherven. Overal ontploffen opgewonden airbags, koeling en ruitenwisservloeistof spuit vrolijk alle kanten op, perslucht fluit, knarsende metaalscherven rijten ongeduldig stof van de bekleding en leggen zo het stalen geraamte van de stoel bloot.
Dan de laatste split seconde waar alles even stil is. Geur van smeulend rubber in de lucht, na rochelende motor hapt kreunend naar adem, en dan de finalis: de laatste knal, in een samenspel van lekkende gastank en een bescheiden vonkje, passie en vuurwerk, Rebecca und Rudy, twee harten in vuur en vlam.
Leave a Reply