– Wat een vrouw zoal tegen het lijf loopt –
Ze ontmoet er een stuk of honderd. Gerrie Hondius brengt in Ik ontmoette een man het verschijnsel man, maar vooral het zich verhouden van de ontmoetende vrouw tot die mannen in kaart. Dat doet ze in korte stukjes die op bijna identieke manier beginnen, namelijk met ‘ik ontmoette een man’. Die man is nooit een driedimensionale man van vlees en bloed, maar een prototype. Een prototype van een ex, een mogelijke aanstaande, een leraar, een buurman, een jongetje, een vriend of een toevallige passant. Het zijn verhaaltjes met een serieuze ondertoon, want hoe leuk of hilarisch ook, het is zoals die ontmoetingen gaan: er worden clichés bevestigd; misverstanden de wereld in geholpen en verlangens opgekropt. Soms blijft het niet bij eenmaligheid – een hoerenbuurtbewoonster moet zich meermalen de blikken van slenterende mannen laten welgevallen met alle wederzijdse bijgedachten van dien, van een voorbijgaande verliefdheid van een leerlinge op haar biologieleraar wordt met tussenpozen van jaren verslag gedaan – maar de meeste stukjes staan op zichzelf al fungeren toon en thema als cement.
Gerrie Hondius spot met de vrouw die zich steeds weer laat verleiden door hoop en verlangen. De zinnen die ze niet schrijft – waaraan het verstrijken van veel of weinig tijd is af te lezen – zijn net zo veelzeggend als die zinnen die er dubbelzinnig staan. De titels van haar miniature portretten versterken de tragische ondertoon: ze fungeren als ironische relativering, geven een trap na of zetten op het verkeerde been. Gerrie Hondius heeft weinig woorden nodig om glasheldere beelden te etsen. Ik ontmoette een man is de talige equivalent van haar getekende wereld, dicht bij huis ontstaan.
Ze vormen een bont gezelschap, die meer dan honderd mannen van Gerrie Hondius. Eigenlijk zijn het er te veel om mee geconfronteerd te worden binnen het tijdsbestek van het lezen van Ik ontmoette een man. Het zijn geen gebundelde mannen, maar mannen voor de gelegenheid bij elkaar geschreven. En dat maakt Ik ontmoette een man tot een bedacht boek, waarbij het format – het ontmoeten van steeds weer een andere man – overdaad, herhaling en/of verveling in de hand werkt. Gedoseerd lezen helpt, maar toch blijft het knagen. Omdat Ik ontmoette een man geen eindige verzameling is – er kunnen ongestraft ontmoetingen toegevoegd of geschrapt worden – heeft de staalkaart van het mandom door Gerrie Hondius samengesteld iets willekeurigs.
Genomineerd voor de Academica Debutantenprijs 2011
Contact, 2010
ISBN 978-90-254-7006-7
168 p., € 12,50
Leave a Reply