Nederland wemelt van de kleine uitgeverijen. De één is wat professioneler bezig dan de ander, maar met een beetje zoeken op het internet (in de papieren pers en in de boekwinkel kom je deze boeken nauwelijks tegen) is er meestal wel iets aardigs te vinden in de fondsen van deze uitgevers.
De Brouwerij is zo’n uitgever. Voortgekomen uit een stichting die poëzie-avonden organiseerde publiceren ze daar tegenwoordig poëzie, fictie en non-fictie. Uit het feit dat ze vacatures hebben voor ‘stageplaatsen en vrijwilligers’ kun je afleiden dat het ook daar geen vetpot is.
Als je kijkt naar Zoals de wind in maart graven beroert van Wouter van Heiningen is dat vreemd, want in hem heeft De Brouwerij een dichter die volgens mij, na nog een paar jaar ontwikkeling, makkelijk een groter publiek kan aanspreken.
Het is allemaal geen hogere wiskunde: liefdesgedichten, natuurbeschrijvingen, dat soort dingen. En ‘Chicago blues’:
Deze stad ademt de blues
vlak onder de huid bijgezet
in het geheugen van schoonmakers
en slachters
hier trekt de gospel
van mond tot hart
en biedt zij troost
als bijvangst van de fles
Dat is poëzie die je ook nog eens tijdens een avond met vrienden kan voorlezen zonder glazig aangekeken te worden.
Zoals de wind in maart graven beroert, met zijn kitscherige titel, zijn zoetsappig omslag, en zijn gedichten die de ervaren poëzielezer nou niet bepaald van zijn stoel doen vallen, is niet een bundel die het goed kan doen bij de poëziekritiek. Maar het is al een tijdje duidelijk dat de poëziekritiek niet echt meer een idee heeft van wat mensen graag lezen.
Wie dus weinig begrijpt van Wijnberg, Oosterhoff of Verhelst moet het eens met Van Heiningen proberen.
De Brouwerij, 2011
ISBN 9789078905455
84 p., €14,50
Wouter says
Hoi Bouke,
bedankt voor de recensie. Die kan ik met gerust hart op mijn blog plaatsen.