Het Olympisch dorp opent haar deuren een week later dan gepland omdat nog niet alles tot in de puntjes geregeld is en de openingsceremonie wordt met een half uur ingekort zodat iedereen na afloop nog met het openbaar vervoer naar huis kan, maar niemand die zich daarover opwindt of zich er schamper over uitlaat.
Het stond in de krant, iedereen kon er kennis van nemen, maar niemand die zich opwond of zijn of haar verbazing erover uitsprak. Dat Londen er niet in slaagt om ruim op tijd alles klaar te hebben, ach… Hoe anders was dat toen er in de aanloop van de Spelen van 2004 geschamperd werd over Athene dat er niet in zou slagen de accommodaties op tijd klaar te hebben. Hoe groot was niet de verontwaardiging over Beijing waar huisjes – krotten eigenlijk – moesten wijken om de bouw van stadions mogelijk te maken. Maar Londen kan niets fout doen. Londen is well-known en kan op goodwill rekenen.
Er komt heel wat bij kijken bij het organiseren van Olympische Spelen en Londen heeft dat nu ook aan den lijve ondervonden. Wie daar ook over mee kan praten is Ron van Dijk. Hij is de man die in zijn eentje de Olympische Spelen organiseerde – die van Amsterdam 2012 – in de gelijknamige roman van Erik Jan Harmens. Natuurlijk heeft hij wel mensen die hand- en spandiensten verlenen, maar als eindverantwoordelijke is hij degene die de zware last op zijn schouders voelt drukken en moet dealen met de spanning die dat met zich meebrengt. Dat gaat hem niet zo heel goed af. Er mankeert het nodige aan zijn stressmanagement, hij kan slecht prioriteiten stellen en gevoel voor verhoudingen heeft hij ook niet.
Gelukkig legt niemand het lot van de Olympische Spelen in handen van een hobbyist die alle contact met de werkelijkheid verloren heeft. De man die in zijn eentje de Olympische Spelen organiseerde is absurd en grotesk, maar omdat Erik Jan Harmens weet wat organiseren en managen betekent en verstand heeft van bedrijfsculturen schuurt hij toch heel dicht tegen een realiteit aan.
Het gegeven van zijn roman is verrassend, maar je moet het boek wel in een ruk uitlezen om in de sfeer te blijven die nodig is om Ron van Dijk de hand boven het hoofd te blijven houden. Zolang je zelf niet teveel nadenkt werkt De man die in zijn eentje de Olympische Spelen organiseerde. Wie het tussentijds weglegt om andere dingen te doen zal bij het opnieuw openslaan merken dat de magie voor een deel verdwenen is. Een hele roman geschreven op drijfzand en een personage dat niet langer meer kan rekenen op goodwill is een beetje veel van het goede.
Leave a Reply