Afgelopen donderdag won de Zuid-Afrikaanse lichte vier bij de mannen de gouden medaille bij het roeien. Slagman Sizwe Ndlovu leidde zijn equipe naar de overwinning. De overwinning van Zuid-Afrika kwam als een verrassing. Er was op ander goud gerekend.
Verbazing wekte de aanwezigheid van Sizwe Ndlovu. Sizwe Ndlovu is afkomstig uit één van de droogste provincies van Zuid-Afrika. Er is lang niet altijd genoeg water om te leven, laat staan om te roeien. Dat Sizwe Ndlovu juist die sport beoefent, was voor de commentator het vermelden waard.
Misschien is het wel net zo verbazingwekkend dat Riki Marchena tafeltennist. Alleen, Riki Marchena is geen sporter van vlees en bloed en hij is er niet bij in Londen. Hij is de hoofdpersoon in de roman De droevige kampioen van Jan Brokken. Jan Brokken, één van de echte ‘reisschrijvers’ in de Nederland, zoekt zijn toevlucht zo nu en dan bij de fictie. Maar ook dan is de omgeving meer dan een decor en blijft hij dicht bij de werkelijkheid. Tafeltennissen is voor Riki Marchena wat voor de Baron van Münchhausen zijn haren zijn: een manier om jezelf uit het moeras omhoog te trekken.
De droevige kampioen is een veelstemmige roman. Jan Brokken laat niet alleen Riki Marchena zelf aan het woord, ook de mensen uit zijn omgeving doen hun zegje. Door de techniek van uitsluiten en overlappen ontstaat het portret van een sporter die presteert onder de druk van de omstandigheden, terwijl het uiteindelijk niet om die sport en die sporter gaat, maar om het eiland waar het zich allemaal afspeelt: Curaçao. De droevige kampioen laat zien hoe relatief het winnen van een sportwedstrijd is. De droevige kampioen is misschien wel de beste roman van Jan Brokken, maar net als het meeste van zijn werk door te weinig mensen gelezen.
Leave a Reply