In mijn recensie van Post voor mevrouw Bromley van Stefan Brijs typeerde ik die roman als schematisch. Alles in het eerste deel van de roman – Het thuisfront – heeft een pendant in het tweede – Het westfront. Ik verdacht Stefan Brijs ervan die roman zo geconstrueerd te hebben, met alle gevolgen – voorspelbaarheid en een te nadrukkelijke boodschap – van dien.
Sinds gisteren weet ik dat dat allerminst het geval is. Ik was in de gelegenheid om de schrijver van het boek uitgebreid te laten vertellen over de totstandkoming van zijn oeuvre.
Stefan Brijs schrijft zonder voorafgaand plan. Hij vergeleek zijn manier van werken met schaken. Zijn personages bewegen zich over het schaakbord en tijdens het schrijven blijkt wie van hen zich ontpopt tot pion, wie tot toren en wie tot koning(in).
Hij, de schrijver, moet het uiteindelijk doen met de stukken die (nog) op het bord staan. Daarmee moet hij het verhaal tot een einde brengen.
Ik schreef in die recensie ook dat hij het verhaal boven die taal stelde. En laat dat nou precies zijn bedoeling zijn geweest.
Leave a Reply