Ik weet zeker dat ik Ellen Blazer nooit had durven vertellen hoe ik van haar werk genoten en geleerd heb – ook of misschien wel vooral als journalist, vooropgesteld dat ik ooit in de gelegenheid geweest zou zijn dat te doen. Ik weet dat zeker omdat ik tot drie keer toe – geen bijbelse spreekwoordelijkheid, maar echt gebeurd – de kans voorbij liet gaan tegen Sonja Barend hetzelfde te zeggen. De woorden kwamen mijn hoofd niet uit. Ik vond het ongepast om in te breken in haar gedachten en gezelschap. Maar spijt kreeg ik wel.
‘Dat zoeken we op’, werd een gevleugelde uitdrukking. Jammer genoeg bleef lang onderbelicht dat dat opzoeken – we hebben het nu over de quiz Twee voor twaalf, een format ontwikkeld door Ellen Blazer in de tijd het woord format nog niet ingeburgerd was maar er nog gewoon programma’s bedacht werden, zolang gaat Twee voor twaalf al mee – meer dan een hulplijn voor de deelnemers was. Ellen Blazer vond het niet zo belangrijk dat kennis in hoofden opgeslagen werd en daar doelloos lag te wachten tot er naar gevraagd werd. Weten waar je iets kunt vinden, vond ze veel belangrijker. Ik heb nooit begrepen waarom bibliothecarissen haar nooit tot hun ‘beschermheilige’ uitgeroepen hebben.
Ellen Blazer had dat vast verschrikkelijk gevonden. Zoals ze alle haar openlijk bewezen eer overdreven leek te vinden. Ergens hier in huis ligt de videoband met daarop de laatste uitzending van Sonja op…waarin Ellen Blazer overvallen werd door aandacht die niet aan haar besteed was. Zichtbaar ongemakkelijk onderging zij het programma dat Sonja Barend en de redactie voor haar bedacht hadden. Ik hoef het niet terug te kijken – dat kan ook niet, want mijn videorecorder is stuk – om me weer net als zij ongemakkelijk te voelen.
Ellen Blazer was veel meer dan de vrouw achter Sonja Barend. Mensen voor de mensen erachter kunnen niet zonder hen. Sonja Barend kon zonder Ellen Blazer, maar toen Ellen Blazer met pensioen ging, stopte ze met het praatprogramma – of heette dat toen al talkshow? – dat ze negentien jaar samen gemaakt hadden en ging ze andere dingen doen. Voordat er sprake was van Pauw & Witteman was er Barend & Witteman, voor wie dat vergeten mocht zijn.
Gisteren deed Sonja Barend in De wereld draait door heel veel recht aan de vrouw die haar alle kansen gaf. Nog zonder zichtbaar verdriet. Daarvoor was het nieuws te vers.
Leave a Reply