Ik ben al een heel half jaar zo oud als de oma met wie ik doopnamen deel geworden is. Toen zij zo oud was, was ze nog geen oma. Ze was toen moeder van vier kinderen – ze kreeg er zes, maar de oudste twee overleden op jonge leeftijd. Later verloor ze er nog één, officieel ging hij niet dood, hij is nog steeds vermist – waarvan de oudste twee, waaronder mijn moeder, het huis uit waren ook al waren ze nog niet getrouwd. Mijn oom zat op het seminarie. Mijn moeder woonde in de stad waar ze werkte.
De moeder van mijn moeder werd nooit oma. Ze bereikte die status postuum. Met elven waren wij, haar kleinkinderen, maar nu zijn we nog met tien.
Leave a Reply