Ik begon in De kinderjaren van Jezus van J.M. Coetzee en schrok van mijn eigen cynisme. Er worden nieuwkomers – een man en een kind – welkom geheten.. Er worden vragen gesteld en de antwoorden zijn goed genoeg. Zij krijgen wat ze nodig hebben. Dat is zo strijdig met de werkelijkheid waarin ik leef, dat ik dacht in een sprookje beland te zijn.
Niet veel later kwam ik al tot de ontdekking dat welwillendheid de norm is in het land van aankomst. Met welwillendheid kun je alle kanten op. Ik ben benieuwd welke kant J.M. Coetzee in De kinderjaren van Jezus kiest.
Leave a Reply