In het Boekenweekessay van Nelleke Noordervliet – De leeuw en zijn hemd – is geen leeuw van vlees en bloed te vinden. De leeuw in de titel staat voor trots, het hemd voor schaamte. Nederlanders kijken met trots en schaamte naar het collectieve verleden. Daar gaat het essay over.
De leeuw in de dierentuin van Jeruzalem staat ook niet alleen zichzelf te zijn. Ook hij representeert iets, al is hij zich daar zelf niet zo van bewust.
Omdat Jeruzalem geen stad is als alle andere, had het ook een bijzondere dierentuin. Alleen dier5en die in de bijbel stonden vermeld, kregen er onderdak, en op elke kooi prijkte een bordje met het bijbelvers waarin ze werden genoemd. Toen mijn vader op een keer het vers ‘De leeuw heeft gebruld, wie zoude niet vrezen?’ van de profeet Amos aan ons voorlas, stond de leeuw op, stak zijn staart omhoog en pieste op hem in een grote, precieze boog. Hij wist kennelijk niet dat hij in een heilige stad woonde, waarin wateren verboden is.
Het overkwam de vader van Meir Shalev, die het voorval optekende in Mijn Jeruzalem.
Leave a Reply