Hoeveel Cees Nooteboom zelf ook bijgedragen heeft aan de literatuur, soms doet hij een stapje terug. Dan is hij een literaire pelgrim en reist hij net als u en ik langs de wegen van de verbeelding van anderen. Deze week hoorde ik hem voorlezen uit In de sporen van Don Quichotte, omdat De omweg naar Santiago via de Ruta de Don Quichotte liep.
Als hij op het punt staat het huis van Dulcinea binnen te gaan, schrijft hij: ‘Voor iemand die van schrijven zijn leven gemaakt heeft een wonderlijk moment. Het echte huis binnengaan van iemand die nooit bestaan heeft is geen kleinigheid. (…) Het gevoel van opwinding dat daar voor mij bj hoort heb ik maar één keer eerder gehad, en dat was bij het balkon van Romeo en Julia in Verona, tussen honderd filmende Japanners.’
Wanneer Cees Nooteboom oog in oog staat met de reuzen waartegen de Don ten strijde trok, kan hij het zich wel voorstellen: ‘Wat je ziet als je Consuegra nadert, is het moment van inspiratie van de auteur. Bij een bepaald licht, een bepaalde constellatie van de wolken, de trilling van hitte die over de vlakte kan hangen, krijgt alles hier iets spookachtigs, onwerkelijks. Het was natuurlijk Cervantes zelf die, vóór zijn Ridder het kon doen, reuzen in deze molens heeft gezien, en zelfs nu ik hierboven bij de ruïnes van het kasteel sta, kan ik me niet helemaal van die fantasie losmaken. Het zijn molens, natuurlijk, maar met dat ene dode oog in het midden tussen de vier zwaaiende wieken zijn het ook levende wezens in een gevaarlijke slagorde.’
Even laat ik Cees Nooteboom alleen op die vlakte en dwaal met mijn gedachten af naar vlak land waar de zinderende hitte geen grip op heeft. Waar sterkedrank of drank niet sterk maar veel, zorgde voor hallucinante beelden. Ik keek en keek maar zag niet wat hij zag. Ik zag de man die eindeloos lang stil kon staan niet. Ik zag een parasol, dik ingepakt tegen weer en wind.
Ik ben net op tijd terug om Cees Nooteboom plaats te zien nemen aan het tafeltje waar Cervantes misschien wel de eerste hoofdstukken van Don Quichotte schreef.
Leave a Reply