Hoewel hij tijd genoeg had – het licht stond op rood, de spoorbomen waren dicht – fladderde de man in zwembadpas de straat over.
Nooit eerder zag ik iemand zo lopen, maar ik herkende de zwembadpas onmiddellijk. Terwijl het toch al behoorlijk donker was.
Thuisgekomen zocht ik tevergeefs naar de precieze omschrijving. Theo Thijssen laat veel aan de verbeelding over. Wat wel duidelijk is: dat zijn moeder zich schaamde als Kees lichtgebogen en armzwaaiend naast haar over straat ging. En: Kees neemt al niet meer de moeite om haar uit te leggen hoe het zit. Dat het met gymnastiekpantoffeltjes te maken heeft.
Leave a Reply