Omdat ik net terug ben van een plek waar water, land en lucht naar elkaar lonken, en daarmee het licht tekenen, deze keer dit gedicht van Anne Feddema. Mijn keuze uit de keuze die Chrétien Breukers voor de maand september maakte.
De man die zijn hoofd opat!
Voor James Ensor
Ik voel het licht boven Oostende.
Kijk!
Grijnswonderlijk getekend, uw schilder!
Grijnzend schepje in de hand.
Tussenduizendtanden
Knarst zand!
Ik eet beelden van dit land
Niet te zien, maar zichtbaar gemaakt.
Een visser breit een ansjovisschil
Van draden bromberenziel
Is dit leven in een leven?
Ruiters van de Apocalyps Nu
Danse Macabre op mijn ribben spelend!
Alsof er nog niet genoeg ohs en ahs geslaakt zijn!
Paul van de Wiel says
Met een gedicht van de scheurkalender begin je de dag. Daarna stap je in je auto en staat tien minuten later in de file. Met dit gedicht in je hoofd, opgegeten of niet, heb je raadsels genoeg om over na te denken tot je uit de file bent.. Je moet er wel tegen kunnen dat je de meeste raadsels niet oplost en daarom ga ik Liliane een mail sturen met de beleefde vraag het mij uit te leggen. Ik hoop dat dat niet te veel gevraagd is.
Liliane Waanders says
Ik vrees van wel. Ik vrees dat hoe beleefd ook gevraagd, ik de uitleg schuldig moet blijven. Die heb ik niet. Alleen dat ik toen ik dit gedicht thuis las toch aan zee was en er mensen zoals James Ensor ze zag over het strand paradeerden.