Wie gelaagde literatuur leest, is beter in staat om zich in anderen in te leven. Dat is wetenschappelijk bewezen. Voor wat wetenschappelijk onderzoek nog waard is. Maar ik ga het als lezer van het liefst zo gelaagd mogelijke literatuur niet tegenspreken. Bovendien: moet iets per se met feiten en cijfers onderbouwd worden om waar te zijn?
Louise O. Fresco zei het bij de opening van een academisch jaar in Nijmegen zo:
‘Betrokkenheid ontwikkelen is minder eenvoudig dan het lijkt. Het is niet een kwestie van enthousiasme of gevoel, maar van verstand en begrip. Daarom: lees!
Geen scannen van internet of lamlendig bladeren in de weekendkranten, maar woorden echt begrijpen om je te wapenen tegen de valkuilen van de taal. Lees boeken, liefst boeken waarin de hoofdpersonen niet-eenduidige meningen hebben en waar het gaat om ethische dilemma’s. Lees niet alleen hedendaagse verhalen die in feite over jezelf gaan, maar lees generaties van vroeger en elders, en leer in hun vragen de meest wezenlijke weerspiegeld te zien. Lees biografieën, lees essays en romans. Lees Canetti en Soyinka en Mishima en al die andere onbekenden.’
(Betrokken en op afstand, opgenomen in Nieuwe spijswetten: over voedsel en verantwoordelijkheid )
Het is een aansporing aan studenten die hun positie moeten bepalen in de academisch-wetenschappelijke wereld waar maatschappelijke betrokkenheid, marktgestuurde vraag en wetenschappelijke onafhankelijkheid wankel in evenwicht gehouden worden.
Louise Fresco heeft het niet over het ontwikkelen van empathie. Zij heeft het over iets dat dat gevoel te boven gaat.
Op 30 oktober is Louise Fresco de gast van de Stichting Literaire Activiteiten Zwolle. In de aanloop naar die ontmoeting (her)lees ik haar werk. En wat mij opvalt, noteer ik.
Leave a Reply