Dat Clare Lennart schreef over een ‘isabelkleurig’ paard en dat dat paard het paard van buurman Van Loo was en dat zij met ‘isabelkleurig’ roze bedoelde, was niet wat mij het meest interesseerde toen ik deze foto – uit de collectie van het Letterkundig Museum – deze week in Onze Taal zag staan.
De foto staat bij een ingezonden brief van Petra Teunissen-Nijsse die reageert op een reactie op een stuk van Guus Middag over de kleur izabel. ‘Zelf ken ik het woord uit het werk van Clare Lennart (1899-1972), een schrijfster wier biografie ik voorbereid.’ Dat vond ik dan weer wel wetenswaardig nieuws.
Maar uiteindelijk ging het mij om de foto. Mijn aandacht werd getrokken – hoe kan het ook anders – door het rijtje boeken op het dressoir, laat ik het kastje voor het gemak zo noemen. In mijn boekenkast staat een boek waarin een strookje papier geplakt is met daarop: ‘Geschenk uit de nalatenschap van Clare Lennart’ – Madame Sarah: het leven van Sarah Bernhardt (1968) van Cornelia Otis Skinner.
Na haar dood kwam het boek – en ik denk niet dat dit boek het enige was – in het bezit van de openbare bibliotheek in Hattem. In plaats van de boeken een speciale plek te geven in de bibliotheek, opdat ook latere generaties zich bewust zouden zijn van de band tussen de schrijfster – haar Twee negerpopjes was in 1949 Boekenweekgeschenk, dat ze ook in 1955 verzorgde: toen met Op schrijversvoeten door Nederland – en de stad, werd de schenking opgenomen in de collectie, uitgeleend en na verloop van tijd – zoals dat gaat met bibliotheekboeken – afgeschreven. Zo kom ik aan Madame Sarah: het leven van Sarah Bernhardt.
Omdat ik niet weet in welk jaar de foto gemaakt is, tuurde ik misschien wel tevergeefs naar die boeken binnen handbereik. Want turen was het, en nog kon ik de titels niet onderscheiden.
Ooit vatte ik het plan op om een artikel over Clare Lennart te schrijven. Met dat doel verzamelde ik haar werk, begon te lezen en raakte verstrikt in goede voornemens. Dat Clare Lennart niet helemaal mijn smaak was, speelde zeker mee. Maar ook dat het artikel dat over de boeken in de boekenkast van Clare Lennart had moeten gaan in mijn hoofd uitgroeide tot een complete biografie.
Uiteindelijk zag ik van mijn voornemen af, schonk mijn ‘verzameling’ aan de plaatselijke oudheidkundige vereniging, op de twee delen familiegeschiedenis Weleer en Weleer II na (het tweede werd na de dood van Clare Lennart door haar zus Eveline Klaver voltooid) en de biografische schets Over Clare Lennart van Fré Dommisse na, en keek niet meer naar Clare Lennart om.
Ergens hier in huis moet nog een envelop zwerven met daarin de boedelinventaris. Die kreeg ik van de gemeentearchivaris. Ik heb net op de meest voor de hand liggende plaatsen gezocht, maar nog niet gevonden. Want door die foto werd ik weer nieuwsgierig en wilde weten welke boeken er nog meer in de boekenkast van Clare Lennart stonden.
Matthijs Brug says
Over Clare Lennart en paarden gesproken. Ik vraag mij af of Clare Lennart ooit het verhaal over het “war horse” van oom en bakker Albert Barendsen uit s’-Heerenbroek(*) heeft gekend. ((*) ze heeft er eens een oudejaarsavond doorgebracht en die later beschreven). Het rijtuigpaard – mede gebruikt voor bezorgen van brood – was gevorderd door het Nederlandse leger aan het begin van WO-1, Na het einde van de oorlog in 1918 weer (uitgemergeld) teruggevonden in de buurt van Utrecht op de centrale plaats waar de paarden weer opgehaald konden worden – voor zover nog mogelijk-. Het paard was overigens vast niet Isabelkleurig.
Albert was achter-achter-neef, en vader van de tweede vrouw van Clara Lennart’s (Helena Klaver) vader, Bertha Barendsen.
Pring says
Waarom commentaar geven op de “slordige manier” (?) waarop de Hattemse bibliotheek met de nagelaten boeken van Clare Lennart is omgegaan, als U zelf zo makkelijk boeken uit het oeuvre van de schrijfster van de hand doet?
Liliane Waanders says
Het bijna volledige werk van Clare Lennart schenken aan de bibliotheek van Heemkunde Hattem deed ik in de veronderstelling en hoop dat de boeken dan bij elkaar bewaard zouden blijven en beschikbaar zouden zijn voor degenen die wel in de gelegenheid zouden zijn onderzoek naar haar werk te doen. Dat is in mijn ogen iets anders dan boeken van de hand doen.
Sjaak says
Isabelkleurig is helemaal niet zomaar roze. Het is een zeer specifieke roze- beige kleur. Dat het werk van Clare Lennart niet helemaal uw smaak was, is heel goed mogelijk… maar zegt mij genoeg.
Sjaak says
Isabelkleurig is helemaal niet zomaar roze. Het is een zeer specifieke roze- beige kleur. Dat het werk van Clare Lennart niet helemaal uw smaak was, is uw goed recht… maar zegt mij genoeg.