Voordat ze in De avondetappe gingen fietsen, stonden ze eerst stil bij de beelden uit Nederland. Want daar keken ze in de Pyreneeën naar. Televisievakman Ad van Liempt was onder de indruk van de beelden zelf. Voor Danny Nelissen had het fietsen niet meer gehoeven. En Edwin Winkels voelde de behoefte om een gedicht voor te lezen. Een gedicht van Juan Ramón Jiménez El viaje definitivo. Hij las het gedicht in een naar beste eer en geweten gemaakte eigen vertaling. Of dat precies de vertaling is die ik op zijn site vond (bij die vertaling werd hij geholpen door een vriend), weet ik niet. Zo goed heb ik wat hij net zei niet onthouden. Eerst het origineel, daarna de vertaling:
El viaje definitivo
…Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros cantando;
y se quedará mi huerto, con su verde árbol,
y con su pozo blanco.
Todas la tardes, el cielo será azul y plácido;
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.
Se morirán aquellos que me amaron;
y el pueblo se hará nuevo cada año;
y en el rincón aquel de mi huerto florido y encalado.
mi espíritu errará, nostálgico…
Y yo me iré; y estaré solo, sin hogar, sin árbol
verde, sin pozo blanco,
sin cielo azul y plácido…
Y se quedarán los pájaros cantando.
De definitieve reis
…En ik zal gaan
En de vogels zullen blijven zingen
en mijn moestuin zal blijven
met zijn groene boom
en zijn witte waterput
Alle namiddagen
zal de hemel blauw zijn en vredig
en zullen de klokken van de klokkentoren luiden
zoals ze vanmiddag luiden
Ze zullen sterven, zij die me lief hadden
en elk jaar weer zal het dorp veranderen
en in die hoek van mijn bloeiende moestuin met zijn witgekalkte muren
zal mijn ziel rondzwerven, nostalgisch
en ik zal gaan
en ik zal alleen zijn
ontheemd, zonder groene boom
zonder witte waterput
zonder blauwe en vredige hemel…
En de vogels zullen blijven zingen
Aanvulling:
In tegenstelling tot wat Edwin Winkels in de uitzending zei, bestaat er wel een vertaling van El viaje definitivo. Hieronder de vertaling van Albert Helman, waar Ans Mooijenkind in haar reactie naar verwijst. Die vertaling staat behalve in de door haar genoemde bloemlezing – 500 Gedichten die iedereen gelezen moet hebben: de canon van de Europese poëzie (2008, samenstelling: Ilja Leonard Pfeijffer & Gert Jan de Vries) – ook in De put der zuchten: oude en nieuwe Spaanse dichtkunst (1941).
De reis voorgoed
…En ik zal gaan. Maar de vogels zullen toch zingen blijven
en mijn tuin met zijn groene boom zal blijven,
en met zijn blanke put.
Alle avonde’ in blauwe en stille lucht,
zullen ze kleppen, zoals ze thans kleppen,
de torenklokken.
Sterven zullen zij, die mij minden,
en ‘t dorp zal nieuw zijn met ieder jaar.
In die bloeiende, broeiende hoek van mijn tuin
zal mijn geest verlangende dwalen.
En ik zal gaan; eenzaam zijn, zonder huis,
zonder groene boom, zonder blanke put,
zonder blauwe en stille lucht…
En de vogels zullen toch zingen blijven.
Riety beuker says
Prachtig toepasselijk gedicht meneer Swinkels schitterend gekozen.
Ans Mooijenkind says
Ook ik was diep onder de indruk van de voordracht van Edwin Winkels. Hij had het Spaanse origineel zelf vertaald, zo vertelde hij. Later vond ik een interpretatie van het gedicht van Jiménez in mijn eigen boekenkast, opgenomen in een gedichtenbundel: 500 gedichten Die Iedereen Gelezen Moet Hebben (Meulenhoff); deze versie was vertaald door Albert Helman en draagt daar de titel:” De reis voorgoed.”.
Scout says
> No, Colin, that is logicAh, but db — logic has the weakness that it works on any axioms, regardless of their inherent veracity. &qoqt;GIGO&uuot;.In this case, Colin's are not GIGO, but anon can respond with perfectly logical answers — and probably will — but they'll be garbage nonetheless.
Louis Cuylaerts (België) says
Geachte Edwin, je hebt het gedicht perfect gebracht. Een betere getuigenis kon je niet geven als hommage aan de slachtoffers van de vliegtuigramp.
Het was tevens gepast op die avond van de “Avondetappe”. Het gedicht door u voorgelezen heeft me diep ontroerd.
Ik heb het nu kunnen terugvinden op uw site. Meesterlijk geschreven in alle eenvoud en best te herkennen in de situaties waarin vele nabestaanden zich nu bevinden.
Dank u wel, Edwin.
m.vr.gr.
Louis Cuylaerts – Oud-Turnhout (België)