Michael Bond (88) de schrijver die Beertje Paddington schiep, speelt een glimprol in de film waarin zijn schepping tot leven gebracht wordt. Michael Bond kijkt en ziet dat het goed is:
‘He’s just arrived in London for the first time and is going back with the Browns to their house. I catch his eye as he goes past and raise a glass to him’,
zegt Michael Bond over de cameo.
Paddington is een Peruaanse beer, die nadat hij door een aardbeving van zijn ouders gescheiden wordt op eigen kracht naar Groot-Brittanië komt, maar strandt op het Londense Paddington Station – daar dankt hij zijn naam aan – vervolgens gevonden en liefdevol opgenomen wordt door de familie Brown.
Geen idee of ik Michael Bond ga herkennen, vooropgesteld dat ik ga kijken.
Michael Bond is niet de eerste schrijver te zien is in een film op basis van een eigen boek. Bernardo Bertolucci gunde Paul Bowles die eer in The Sheltering Sky. Ik herkende zijn stem, want voordat hij in beeld is, spreekt hij.
‘Are you lost?’,
vraagt zijn stem als Kit het café binnenkomt.
‘Yes’,
zegt zij. En dan zegt hij (inmiddels is hij ook in beeld):
‘Because we don’t know when we will die we get to think of live as an inexhaustible well, yet everything happens on a certain number of times, and a very small number, really. How many more times will you remember a certain afternoon of your childhood, some afternoon that so deeply a part of your being that you can’t even conceive of your live without it. Perhaps four or five times more, perhaps not even that. How many more times will you watch the full moon rise. Perhaps twenty. And yet it all seems limitless.’
Of Michael Bond ook tekst heeft… Het glas heffen is misschien al veelzeggend genoeg.
Leave a Reply