Ik weet nog dat ik dacht: wat een titel, toen ik in A Little Original Sin: The Life and Work of Jane Bowles van Millicent Dillon, dit las:
‘Paul himself continued to work on a translation of a book-length story told to him in Mohgrebi Arabic by the young Moroccan Mohammed Mrabet. The book was published as Love with a Few Hairs. The collaboration between Mrabet en Paul was the beginning of a long and intimate working relationship.’
Love with a Few Hairs, dat boek wilde ik lezen. Maar het kwam er nooit van. Ik vond het nergens. Wel ander werk van Mohamed Mrabet. Het strandcafé & De stem, ‘opgenomen en uit het Magrebi in het Engels vertaald door Paul Bowles’ en Manaraf, ‘opgetekend en uitgewerkt door Simon-Pierre Hamelin’.
Na het lezen van An Invisible Spectator: a Biography of Paul Bowles van Christopher Sawyer-Lauçanno werd ik nog nieuwsgieriger.
‘Although the plot is simple, Love with a Few Hairs is a masterful book, a deft chronicle of life in Tangier, with its dual society of Moroccans and expatriats.(…) In some ways, Love with a Few Hairs is a variation on the old picaresque theme of the sympathetic trickster, who uses his wits to survive in a society not of his own making.’
Na jaren wachten sta ik op het punt te beginnen in Liefde met een lok haar in de vertaling van Hester Tollenaar. Het door Paul Bowles uit de mond van Mohammed Mrabet opgetekende verhaal is bij Uitgeverij Jurgen Maas verschenen als deel vijf van de Berberbibliotheek.
In Verhalen uit de Middellandse Zee, het voorwoord dat Asis Aynan voor Liefde met een lok haar schreef, vertelt hij hoe Jane Bowles de verhalenverteller Mohammed Mrabet ontdekte en aan haar man voorstelde, maar ook hoe hij – Asis Aynan – zelf kennismaakte met (het werk van) Mohammed Mrabet.
Ook hij was nieuwsgierig. De vraag ‘Want hoe kon iemand van visserskomaf verhalen en hele romans uit het hoofd dicteren?, verleidde hem om Mohammed Mrabet op te zoeken (toen had Asis Aynan al alles dat hij vinden kon gekocht en gelezen):
‘Toen ik op bezoek was in Mrabets atelier vroeg ik hem wat zijn geheim was. Hij vertelde dat zijn verhalen uit de Middellandse Zee kwamen. Als hij op zoek was naar een verhaal, schilderde hij een vis en het blauw van de Mediterranée. De volgende dag bracht de vis hem een verse vertelling.’
Asis Aynan gelooft er daar niets van, maar laat het sprookje intact.
Het antwoord van Mohammed Mrabet past bij zijn verhalen. Voordat ik zo in Liefde met een lok haar begin, herlas ik Het strandcafé & De stem. Twee sprookjes geworteld in de werkelijkheid. Exotische verhalen voor wie toekijkt, harde realiteit voor wie er middenin zit.
Leave a Reply