Na Stephan Sanders was Renate Dorrestein de tweede writer-in-residence die op kosten van de stad Almere op moest stoten in de vaart van de literatuur. Hoewel niet ontkend kan worden dat Iets meer dan een seizoen zich voor een belangrijk deel in Almere afspeelt (vanuit het huis dat hem als gastschrijver ter beschikking staat, maakt Stephan Sanders zijn geest op): het is toch vooral een boek waarin de vriendschap met Anil Ramdas centraal staat.
Logisch toch dat de PVV – een grote partij in Almere – niet tevreden was met het resultaat en kritische vragen stelde in de gemeenteraad en logisch ook dat ze door die ervaring wijs geworden bij aanvang van het gastschrijverschap van Renate Dorrestein opnieuw kritische vragen stelde. Want had Renate Dorrestein zich niet kritisch over Almere uitgelaten en het zelfs een spuuglelijke stad genoemd?
‘3. Op basis van welke (voor)selectie is de keuze gevallen op mevrouw Dorrestein, zeker gezien haar nogal boude uitspraken over Almere “als spuuglelijke stad”?’
Dankzij de PVV weten wij waarom de keuze op Renate Dorrestein is gevallen:
‘Bij het zoeken naar een schrijver zijn de volgende criteria gebruikt:
a. is bereid een aantal weken in Almere te verblijven.
b. zijn/haar uitgeverij moet bereid zijn het boek te begeleiden en in een handelseditie te laten verschijnen
c. is schrijver van fictie of ‘faction’ (non-fictie in verhaalvorm)
d. wordt gerekend tot de literatuur
e. schrijft in de Nederlandse taal
f. heeft een toegankelijke stijl
g. is in staat met een deadline te werken
h. is een roman/vertelling
i. kent Almere als podium/plaats van handelingen, plaats van inspiratie
j. telt minimaal 40.000 woorden
k. mag door de gemeente Almere binnen het kader van Almere Verhalen worden gepubliceerd in een niet commerciële editie. De oplage bedraagt maximaal 1.000 exemplaren en zal pas twee jaar na het publiceren van de handelseditie verschijnen.’
en wat de precieze opdracht was die zij meekreeg.
Hoe zij die opdracht opvat, zet zij uiteen in het eerste hoofdstuk van Weerwater, de roman die het resultaat is van haar verblijf aan de stad die gebukt ging onder een slecht imago.
Anders dan Iets meer dan een seizoen was Weerwater ruim op tijd klaar (het werd begin september door de wethouder Cultuur aangeboden aan de gemeenteraad) en de handelseditie is er ook al (als ik de PVV was zou ik daar een vraag over stellen).
Inmiddels ben ik halverwege en het moet gezegd: Almere is in Weerwater alomtegenwoordig. Sterker nog Almere is het enige dat nog rest na een hevig noodweer en een mysterieus geluid dat klinkt ‘als het breken van het fijnste glas’.
In Almere verdween haar writer’s block als sneeuw voor de zon. Almere, dat is waar Renate Dorrestein Kurt Vonnegut en José Saramago ontmoet. Maar zoals gezegd: ik ben pas halverwege Weerwater.
Overigens: de criteria die gelden voor de gastschrijver staan niet bij voorbaat vast. Zo is voor de opvolger van Renate Dorrestein het onder ‘e.’ genoemde (‘schrijft in de Nederlandse taal’) niet aan de orde. De opvolger van Renate Dorrestein is namelijk Redmond O’Hanlon (ik nu voel aan mijn water dat de PVV weer de behoefte voelt een vraag te stellen).
P. van de Wiel says
Het verzoek aan Redmond O’Hanlon is een geweldige vondst. Ben erg benieuwd naar de kijk van hem op Almere. (Wij maakten er afgelopen zomer een heel aangename en verrassende fietstocht).