Het ging over Gerrit Komrij, en toen maakte iemand de sprong naar vertalen. Omdat Erik Bindervoet aan tafel zat? In elk geval zorgde hij – Erik Bindervoet – vervolgens voor verwarring. Toen hem gevraagd werd de uitspraak ‘vertalen is verlaten’ toe te lichten, zei hij iets als: ‘je kunt niet terugkomen zonder iets te verlaten’. En daar wilde hij het bij laten.
Ik begreep er niets van. En toch klonk wat hij zei volkomen logisch.
Zoals ook dit tegelijk cryptisch en volkomen vanzelfsprekend is:
No One’s Letting Go of Anyone Tonight Who Hasn’t Already Left
Letting Go of Anyone Who Has Left No One
Who Hasn’t Left Anyone Tonight
Anyone Letting No One Go
Anyone Who Left
No One Has Left Letting Go Tonight
Liep Erik Bindervoet op deze zinnen vooruit toen hij een paar dagen geleden zonder haperen zijn wijsheid op verzoek nog eens herhaalde. Om het daar vervolgens bij te laten. Schreef hij ze misschien zelf. Ik zou het op kunnen zoeken, maar liever laat ik het een raadsel.
(De zinnen vormden de rode draad tijdens de slotavond van de 48e editie van Poetry. Al is slotavond een relatief begrip, want Poetry gaat gewoon nog twee dagen door.)
Leave a Reply