Even dreigde post bezorgen zijn voorland te worden. Dat even duurde van het moment dat zijn sponsor bekend maakte te gaan stoppen met geld schieten … [Read more...]
Zomeravondproza: De postbode (4/4)
Als ik een automaat ben wiens brieven zonder poespas in de geijkte openingen verdwijnen, als mijn wereld niet groter is dan mijn werknemer, als de … [Read more...]
Zomeravondproza: De postbode (3/4)
Reken er maar op dat ik ervan geniet als de verkeerd geadresseerde brief met een mooie boog scherp als een bakplaat in de plomp valt, een zompig … [Read more...]
Zomeravondproza: De postbode (2/4)
De twintig poststukken voor deze straat plakken samen in mijn tas als zieken in een vluchtelingenkamp, in voor de hand liggende modules opdat de … [Read more...]
Zomeravondproza: De postbode (1/4)
Ben jij het werkelijk die de belofte aan gruzelementen hebt geslagen, venijnig met beide handen als een dronken karateleraar, zo de armen ontwijkend … [Read more...]
Postbode worden vanwege het fietsen
Vroeger – en dat is echt nog niet zo lang geleden, want ik herinner het me nog – wilden mensen met sportieve ambities maar wat graag postbode worden. … [Read more...]