– Verhalen zaaien, beelden oogsten en andersom –

Beeldend kunstenaar Jannie Regnerus denkt conceptueel. Binnen de context van het landschap – de natuur is haar vertrekpunt –  positioneert zij de mens, vaak letterlijk zichzelf. Maar altijd is er eerst die omgeving. Daarna de metamorfose.

Schrijfster Jannie Regnerus onderhoudt een veel basalere relatie met de wereld om haar heen. Zij neemt waar en schrijft op en dat met een grote precisie en oog voor detail. Dat was zo in haar twee reisboeken De volle maan als beste vriend ( 2005) en Het geluid van vallende sneeuw (2006), dat is ook zo in haar eerste roman De ent. In zekere zin kun je zeggen dat uit de schrijfster de beeldend kunstenaar gegroeid is, hoewel het chronologisch gezien andersom is gegaan.

Hoofdpersoon in De ent is Rixt, opgegroeid in het hoge noorden, studerend in het diepe zuiden. Ze is kunstenaar in wording en haar geboortegrond is voorlopig haar inspiratiebron. Als zij eensdaags onderweg is naar huis om haar vader te strikken voor een kunstwerk, reizen ook haar herinneringen mee. Terugkijken neemt het grootste deel van De ent in beslag. De zintuiglijke beschrijvingen van het kale landschap, de recht door zee mentaliteit van bewoners van het platteland en Rixts relatie met haar ouders, maken duidelijk dat zij ‘het platteland’ al ontgroeid en ontvlucht was voor ze ervoor koos elders kunstenaar te worden. Thuis is ze alleen nog waar het net even anders is: bij pake in het tehuis, bij Jezus op de akker. Daar op het Friese platteland kruipt de ergernis al gauw weer onder haar huid. Daardoor scheelt het niet veel of haar vader had zijn toezegging te figureren ingetrokken. Uiteindelijk fietsen ze toch met een emmer ballpoints het veld in. Missie geslaagd en Rixt kan weer zuidwaarts, ook al valt het afscheid haar zwaar.

De ent is zonder meer kundig en knap geschreven. Maar tijdens en na het lezen treedt geen verwondering en vervreemding op zoals bij kijken naar het beeldende werk van Jannie Regnerus. En dat terwijl die verwachting wel gewekt wordt met de boer in de proloog – die zich geen houding weet te geven daarom die van de vrouw het dichtst bij hem in de buurt inneemt – en het concept van het kunstwerk als aanleiding voor de reis. Maar schijnbaar heeft Rixt zich nog niet voldoende losgemaakt van haar verleden voor de metamorfose van een jeugd. Of ontbreekt het Jannie Regnerus aan durf in haar eerste roman?

Overigens: het kunstwerk uit het boek bestaat. Het heet Pennenzaaier. Jannie Regnerus maakte het in 2006. Het is te zien op haar website: www.jannieregnerus.com