HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / poëzierecensies / Coen Peppelenbos – Vallende mannen

Coen Peppelenbos – Vallende mannen

29/05/2011 by Tim Pardijs Leave a Comment

,,Die gaan hard vallen”, zei een vriend toen hij de coverfoto zag van Coen Peppelenbos’ tweede dichtbundel Vallende mannen. Ik zag drie mannen horizontaal over een grasveld vliegen, de blik strak vooruit; hij zag drie vallende mannen. En misschien heeft mijn vriend wel gelijk, want er wordt nogal wat afgevallen in deze bundel. Na de skater uit het openingsgedicht die nog ‘lijkt te zweven’ komen we onder andere tegen: een zus die een been breekt, vallende stenen die een man verpletteren en een student die uit een raam valt. Daarvoor hebben we al gelezen hoe de ik-persoon in het gedicht ‘Vliegen’ toen hij kind was nog kon vliegen, echter: ‘Later ben ik het / vliegen verleerd en kon ik alleen nog maar vallen. / Ook dat kan ik heel goed. Vallen is het residu / van vliegen.’ We willen graag vliegen, maar kunnen het niet.

Een sterke vrijheidswens spreekt uit de gedichten waar vogels in voorkomen. Steeds opnieuw zien personages uit Peppelenbos’ gedichten vogels op het moment dat situaties ze neertrekken. Want dat is wat de dichter doet: in simpele bewoordingen vertelt hij kleine anekdotes, die ons uiteindelijk iets lijken te willen vertellen over vrijheid en gebondenheid. Af en toe heeft Peppelenbos hierbij te weinig vertrouwen in het beeld, en gebruikt hij bijvoeglijke naamwoorden of reflectieve en uitleggende zinnen om het verhaal te kunnen vertellen. In het gedicht ‘Oude droom’ bijvoorbeeld komt een drooggevallen sluis voor, die dus geen dienst meer doet, en schrijft hij over ‘een overzettelijkheid / die even zinloos als troostrijk is.’

Daar staan echter vele zinnen en gedichten tegenover die zich vastzetten in je hoofd. Zo kan ik nooit meer een duif zien vliegen zonder te denken aan de zin uit Duif: ‘Een duif die wegvliegt, geeft zichzelf applaus’. Mijn favoriet is ‘Geheime vlucht’. Hierin wordt verteld over een fietstocht die het gevoel geeft te vliegen, het duurt echter weer niet lang of de ik-persoon tuimelt naar beneden. We kunnen écht niet vliegen. Peppelenbos sluit dan gelukkig af met: ‘in de lucht nog de witte lijn / waar anderen vliegtuigen dachten’.

Misschien ook interessant:

  1. Billy Collins / Kees van Kooten – Zo wordt u gelukkig
  2. Ik ben niet gek! (ik ben een gedicht) – Chrétien Breukers en Frank Pollet (samenst.)
  3. Uit het lood – Sjoerd de Jong
  4. Zacht gezicht aan zacht gezicht – Corrie Joosten en Coen Peppelenbos (samenst.)

Filed Under: poëzierecensies, recensies Tagged With: Coen Peppelenbos, poëzie, Vallende mannen

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled