Deze alinea had ik ook ergens anders neer kunnen zetten. Rangschikken is het belangrijkste wat we met taal doen. Dat las ik deze week op nieuwssite Nu.nl. Volgens de redactie is het citaat opgetekend uit de mond van de Roemeense schrijfster Hertha Müller. Aanleiding voor het interview, in vraag-antwoordvorm, is de verschijning van haar dichtbundel De rokkenjager en diens bijdehante tante.
In de week dat ik gevraagd werd een gedicht te schrijven voor een culturele uitwisseling met Roemenië, zomer 2010, las ik in ons lokale dagblad een interview met schrijfster Herta Müller, een Roemeense banneling die sinds 1987 in Duitsland woont. Er stonden prachtige zinnen in en ik besloot de mooiste over te schrijven en te schikken tot een gedicht.
IK HEB MEER IN HET ROEMEENS GESCHREVEN
Ik heb nu inzage in mijn eigen dossier.
De vrouwen waren opgemaakt,
zeven dagen per week. Mijn vaste ondervrager
is nu een succesvolle vertegenwoordiger
van een verzekeringsmaatschappij.
Mij zie je nooit boven op een berg.
Mijn boeken hebben mijn leven gered.
Ze waren lichter, leken mooier
gekleed alsof de kou hen niet deerde.
We dronken, dansten, zongen
en discussieerden, de vrouwen
waren opgemaakt.
Misschien ben ik dat nu nog wel.
Naast rangschikken is schrijven vooral schrappen. De door mij overgeschreven zinnen ‘Ik spreek daarin immers duidelijke taal’ en ‘De grens is ook een magneet’ moest ik helaas vrij laten. Doordat ik zo lang bezig ben geweest met Müllers zinnen, herkende ik ze direct in het artikel van Nu.nl. Oordeel zelf, op Literatuurplein.nl staat het verhaal zoals ik het las in mijn dagblad, maar Nu.nl bewijst volgens mij met haar ‘interview’ wel heel letterlijk dat schrijven, blijkbaar ook voor nieuwssites, soms weinig meer hoeft in te houden dan rangschikken en schrappen.
Voor haar dichtbundel De rokkenjager en diens bijdehante tante knipte Müller woorden uit kranten en tijdschriften en schikte ze op ansichtkaarten tot gedichten. Dit had ik ook eerder kunnen vertellen.
Foto Tim Pardijs: Jimmy Israel
Leave a Reply