HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / De laatste liefde van mijn moeder – Dimitri Verhulst

De laatste liefde van mijn moeder – Dimitri Verhulst

18/08/2011 by Liliane Waanders Leave a Comment

– Wein, Weib und Gesang –

De ik in De helaasheid der dingen – een vorige roman van Dimitri Verhulst – heeft het niet zo getroffen met zijn vader. Het mankeert de vader aan verantwoordelijkheidsgevoel: zijn zoontje is de trofee die hij op menig toog toont. Jimmy, om wie het in De laatste liefde van mijn moeder zou moeten gaan, heeft over zijn moeder niet te klagen. Ze houdt van hem en neemt het voor hem op als haar nieuwe geliefde zich al te vaderlijk gaat gedragen. De vraag is of zij dat onder alle omstandigheden volhoudt.

Dimitri Verhulst kiest een claustrofobische setting om de zaak op de spits te drijven: een bus touringcartoeristen op weg naar het Zwarte Woud. En dat in een tijd dat er nog bij iedere grensovergang geld gewisseld moest worden, eten bij McDonalds een attractie was en samengestelde gezinnen een zeldzaamheid. Plus: het is de eerste vakantie samen van Jimmy’s moeder en de man die vader genoemd wil worden. Samen in gezelschap van Jimmy dan wel. Het kan niet anders of het komt tot een confrontatie tussen moeder, zoon en Wannes. En dan blijkt dat Jimmy niet veel beter af is dan zijn alter-persona uit De helaasheid der dingen, ondanks de aanwezigheid van Héloïse, het meisje dat hem inzichten verschaft.

In De laatste liefde van mijn moeder eert Dimitri Verhulst alledaagsheid en middelmaat door haar te bespotten. Dat doet hij door de taal te plooien naar de kleingeestigheid van de situaties die al voor zichzelf spreken. Soms is het daardoor lolligheid troef. Het afgesloten universum van De laatste liefde van mijn moeder dat zich door tijd en ruimte verplaatst biedt op zich voldoende stof voor een roman; een historische roman feitelijk, over sociale structuren en fenomenen in de jongste nieuwste tijd. Een roman die niet ontkomen is aan het verschijnsel soap met zijn opgerekte eenheid van tijd, plaats en handeling en het opwaarderen van alledaagse sores tot kwesties van levensbelang. Dat werpt over De laatste liefde van mijn moeder de schijn en schaduw van oppervlakkigheid en vrijblijvendheid.

Dat Jimmy’s moeder gekozen heeft, blijkt uit het tweede deel van de roman waarin de inmiddels 91-jarige Jimmy zich opmaakt voor een eerste ontmoeting met een verwante. Die Jimmy is het sociale milieu van zijn moeder, en zijn naam, ruimschoots ontgroeid: hij heeft werk gemaakt van zijn ambities. In dit deel veranderen toon en taal radicaal. Verhulst gebruikt deze verhaaltechnisch ingreep om het hilarische te herkleuren. Om zichzelf en het verhaal te herpakken: zo leuk was het leven van de jonge Jimmy ook weer niet, en dat weet Dimitri Verhulst als geen ander.

Contact, 2010
ISBN 978 90 254 3818 0
236 p., € 19,95

 

Misschien ook interessant:

  1. Dimitri Verhulst – Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten
  2. Baltische zielen – Jan Brokken
  3. Porta Romana – Robbert Welagen
  4. Alles voor de dakgoot – Ben Haveman

Filed Under: (non-)fictie, recensies Tagged With: De laatste liefde van mijn moeder, Dimitri Verhulst, roman, zwarte woud

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?
  • Watou zijn wij op aarde?
  • Recensie: Zomergasten: Bibi Dumon Tak is inmiddels ergens

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled