HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / poëzierecensies / Bouke Vlierhuis – Zingt

Bouke Vlierhuis – Zingt

14/10/2011 by Tim Pardijs Leave a Comment

‘Aantekeningen van toen ik naar de tering was’ had de titel kunnen zijn van Bouke Vlierhuis’ debuutbundel. Zingt is natuurlijk veel mooier, maar geciteerde regel dekt de lading ook. Hij komt uit gedicht ‘Moed’, een van de drie openingsgedichten. Hierin zet Vlierhuis gelijk de toon, een bloedserieuze toon. ‘Het is geen test, geen oefening. / Het licht is aangegaan, / nu aan het werk’ (uit I.M.P.). In eerder geciteerd gedicht ‘Moed’ staat: ‘Lees dit boek & word wakker. Leef zoals tevoren niet.’

We lezen de bundel en zien in de volgende elf gedichten een worstelend dichter. We zijn getuige van gevechten met identiteit en schrijverschap, de maatschappij, werk en andere verantwoordelijkheden. En ook de literatuur komt voorbij. ‘Programma’ stelt dat beroepslezers door foltering gedwongen moeten worden naar spelende kinderen te kijken en kattendrollen te eten. Ik kan hier niet om een biografische notitie heen: Vlierhuis is zelf zo’n beroepslezer die jarenlang voor Meander besprekingen schreef en onlangs dit ‘papierplettend’ digitale magazine het licht deed zien. Maar wát een beeld gebruikt hij hier om de overtuiging weer te geven die uit de hele bundel spreekt: literatuur moet ons niet doen zweven, maar ons gezicht in de modder drukken. 

En laat dat maar aan Vlierhuis over. Want hoewel de gedichten over blues in het tweede deel luchtiger zijn, de nadruk blijft liggen op de duistere kant: ‘Jij donkerte! Jij, spreek! Wat zijn die boeien die ik niet voelen kan?’ (uit ‘Blues voor het zonnerood’). Dit deel wordt afgesloten met de luchtig aandoende titel ‘Volksliedjes’, dat echter vier beklemmende gedichten bevat die een sfeer van oorlog oproepen. Een muzieknotitie ter introductie van het derde deel ‘Shuffle’: een shuffle is een bluesritme dat bestaat uit drie noten waaruit de middelste mist, het klinkt als iemand die mank loopt. Nee, het wordt er inderdaad niet vrolijker op in deze bundel. Antidepressiva, drank en drugs komen hier, soms in combinatie met elkaar, voorbij. En, net als in de rest van de bundel, veel mensen die niet functioneren zoals de maatschappij dat graag zou zien. 

Bij het slotdeel aangekomen, zeventien gedichten vol onvrede en onmacht, begin je je af te vragen of er verlossing is, en waar dan. De christelijke verlosser komt in het laatste gedicht van de bundel voor. Jezus verklaart God er eerst dood, maar begint dan toch een lang, oud verhaal. ‘Ik voel me het best als ik een verhaal vertel’ is de openingszin van ‘Magic vs. technology’. Terug naar ‘Programma’ aan het begin van de bundel: ‘Wat is het dat ons scheppen doet in deze bagger?’ lezen we daar. En eerder, in ‘A205’ schrijft Vlierhuis: ‘Wat is het dat ons hardop doet denken? Van mijmeren praten maakt?’ 

Het antwoord op de verlossingsvraag is volgens mij de bundel Zingt zelf. Want de dichter laat zich niet neerdrukken door alles wat er mis is en mis kan gaan. Hij schrijft er immers over. Uit Zingt proef ik een wens iets waardevols, iets echts te zeggen over het leven, hoe verrot het soms ook is. Bouke Vlierhuis zingt, en door het met overtuiging te doen moedigt hij anderen aan dat ook te doen: Zingt! Bouke Vlierhuis als missionaris voor levensechte literatuur. Mij heeft hij bekeerd. 

Uitgeverij Lipari 2011
ISBN 978-9081042680
92 p., € 12,50

Misschien ook interessant:

  1. Martijn Neggers – Tegen de draad
  2. De Romein – Ode
  3. Naar je toe, van je af, onderweg – Petra M. Heerenwaaijer

Filed Under: poëzierecensies Tagged With: Bouke Vlierhuis, Lipari, zingt

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?
  • Watou zijn wij op aarde?
  • Recensie: Zomergasten: Bibi Dumon Tak is inmiddels ergens

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Recensie: Oriëntaalse vertalingen: Beckford, Arnold, Wilde – vertaald door Gerlof Janzen
  • Recensie: Bomen waarin stenen bloeien: de verzonnen wereld van Giuseppe Penone – Cees Nooteboom
  • Waar strijken schrijvers neer?

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled