Daarom haat ik het zo om erheen te gaan. De rit is zo mooi. Met de zon zo en de velden groen en het water dat glinstert. Je zou van dit oord kunnen houden als je –
Dubbele cijfers al. Niemand op de weg. Maar goed dat ik Marie nooit verteld heb hoe hard dit ding eigenlijk kan.
170
O, we zitten gevangen. We houden elkaar gevangen. Ik hou van ze maar o, wat zitten we gevangen. We wurgen elkaar met liefde en verantwoordelijkheden en verwachtingen tot niemand meer kan ademen en er iets moet barsten.
195
En iedere keer het halve land door. Ik weet het, een man moet doen –
210
Maar ik word gek daar. Met ze praten. Het huis. Het hele weekend niet weten wat ik met mezelf aan moet. Achteraf mis ik ze weer, maar als ik daar ben is het –
225
Op het werk hetzelfde. Gezichten. Om je heen. Kijkend. Verwachtend. Wat?
240
Rotbrug. Altijd net open als ik dit ding op zijn donder geef. Muur van staal. Slaat je aan stukken voor je iets van pijn voelt. Eén seconde nog. Prima remmen, deze machine. Eén seconde nog.
Het is mijn keuze.
Ik ben vrij.
Leave a Reply