HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / poëzierecensies / Alle gedichten – Theo Verhaar

Alle gedichten – Theo Verhaar

18/02/2012 by Bouke Vlierhuis Leave a Comment

‘Slechts een handjevol recensenten vond het de moeite ‘m te volgen’, schrijft Rob Schouten over de in 1999 jong overleden Theo Verhaar in het nawoord van diens Alle gedichten.
Guilty as charged: tot deze dikke verzamelaar uitkwam had ik me ook nog niet erg bekommerd om het werk van deze Rotterdamse dichter van het hier en nu.

Want dat was Verhaar. Niet alleen hebben zijn gedichten een monolithische structuur – één beeld, één moment, geen terugblikken of uitvoerige verhalen, ook is het verleden opvallend afwezig in zijn werk. Verhaar keek en schreef, maar wat hij beschreef was altijd gekleurd, zo niet gevormd, door zijn innerlijk proces.

Kinderen, immuun voor rauwkost,
stuiten tussen het vezelrijke puin
op een dode veldmuis.
Met een zakmes bewerken ze het ding.
Uit de halsopening
vloeit een wolkje zwarte melk.

(uit: Uitzaaiingen, ‘Eén ’, deel 3)

Heeft hij een beeld als dit werkelijk gezien? Het doet er niet toe, want de associaties en de filosofische context hebben het hoe dan ook overgenomen. Het gedicht is een vreemd aandoend associatienetwerk rond de begrippen ‘gezond’ en ‘jeugd’. De kinderen zijn ‘immuun voor rauwkost’: ze worden goed opgevoed, maar het kwaad zit er al in. Dat wordt weer tegengesproken door de oxymoron ‘zwarte melk’ op het eind (‘vezelrijk puin’ is trouwens ook als een oxymoron op te vatten). Dat suggereert juist weer dat het kwaad met de opvoeding binnensijpelt. Midden in het gedicht wordt een veldmuis, een dier (dood weliswaar, maar toch nog een dier), via het zakmes, symbool van de (jongens)jeugd, een ‘ding’.

De kracht van Verhaars poëzie blijkt wel uit het feit dat hij in zo’n klein gedichtje zo veel diepte kan bereiken. Daar komt bij dat bijna alle gedichten in reeksen, en soms daarbinnen weer in subreeksen, zijn opgenomen. Zo gaan betekenissen ook tussen de gedichten resoneren en wordt Alle gedichten bij vlagen behoorlijk overdonderend.

En dat gebeurt allemaal zonder dat Verhaar een stap weg zet van zijn zeer concrete, fysieke beelden. Gedichten – en gedachten – worden in zijn pen tot dingen die je kan voelen, en dat is een bijzondere gewaarwording.

Misschien ook interessant:

  1. De tuin van de Franse poëzie – Paul Claes
  2. Zacht gezicht aan zacht gezicht – Corrie Joosten en Coen Peppelenbos (samenst.)
  3. Een huis verlaten – Jos Versteegen
  4. Uitgelopen… Over Mascara van Peter WJ Brouwer

Filed Under: poëzierecensies Tagged With: gedichten, Rob Schouten, Theo Verhaar, verzameld werk

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Joseph Ponthus en Wim de Vries: arbeiders die dichten of dichters die arbeiden?
  • Waar een kleine boekwinkel en een antieke Couperus al niet goed voor zijn
  • Wisseling van de wacht?
  • Recensie: Handel in veren – Rascha Peper
  • Boekgeheim

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Joseph Ponthus en Wim de Vries: arbeiders die dichten of dichters die arbeiden?
  • Waar een kleine boekwinkel en een antieke Couperus al niet goed voor zijn
  • Wisseling van de wacht?

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2021 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled