Na meer dan anderhalf jaar niet in elkaars gezelschap verkeerd te hebben, proberen we het opnieuw. Voor de zekerheid spreken we af op neutraal terrein. Ik laat haar de keuze waar. Zij kiest cultuur.
Eerst drinken en eten we wat. Dat gaat goed, al vervallen we in een oud patroon. We troeven elkaar af met verhalen die puur uit plezier over elkaar heen lijken te buitelen – dat ze halverwege zinnen blijven steken en opbollen van belofte, maar waarheden in het midden laten nemen we voor lief, en wat we elkaar te verwijten hebben, houden we achter de hand voor een volgende keer.
De suggestie die ze – de verhalen – wekken is voldoende om onszelf via de ander te overtuigen: het gaat goed met mij.
Qua cultuur komen we er bekaaid af. De door haar gekozen bestemming is hot. Het is er druk, te druk om gezien te worden. Nauwelijks tien minuten nadat we met de stroom mee binnendreven, staan we weer buiten. Maar ze kan nu wel zeggen: ‘Ik ben er geweest’. En dat doet ze dan ook.
Leave a Reply