Bij de kiosk op perron 6/7 staat een rij. Wie vlak voor vertrek van een trein nog snel iets te drinken of te eten wil scoren moet over stalen zenuwen beschikken. Tijd is er nauwelijks al wordt er veel op horloges gekeken.
‘Pardon, mag ik even passeren?’
De rij wijkt en een oudere te jeugdig geklede man gaat voorbij. Zonder blikken of blozen bestelt hij daar aangekomen waar hij wil zijn zijn koffie.
In plaats van hem aan te spreken op zijn gedrag, beginnen de wachtenden hun verontwaardiging naar elkaar te uiten. Terwijl het collectieve humeur daalt, fladdert de man met zijn bekertje koffie over het perron. Hij wekt niet de indruk een ervaren reiziger te zijn. Hij klampt zich aan zichzelf vast en stapt op goed geluk in een trein.
Leave a Reply