Het is dankzij een erfenis dat ik straks op de televisie getuige kan zijn van de studiosportzomer. Nadat de kinderen en kleinkinderen het hunne genomen hadden en een deal gesloten hadden met de kopers van het huis bleef er voor mij weinig over. Zelfs wat mij door de overledene was toegezegd, was in dozen van anderen verdwenen.
Uit wat er nog was, koos ik stenen en schelpen. Stenen en schelpen die dan wel niet door de overledene zelf geraapt waren, maar die ze iedere dag met haar ogen liefdevol had aangeraakt.
De neerwaartse druk die een van die stenen uitoefent op scartkabel van mijn overjarige televisie voorkomt dat het beeld groen of rood uitslaat en dat ik het zonder geluid en dus zonder deskundig commentaar en eindeloos geouwehoer moet doen.
Laat die zomer maar komen.
Leave a Reply