Er was een tijd dat je er zeker van kon zijn dat iemand met een tatoeage zeeman was. Anders dan gedacht, liet een zeeman haar – tatoeage is vrouwelijk – niet zetten om zijn stoere uiterlijk nog eens extra te benadrukken. Voor een zeeman was zijn tatoeage een functionele versiering van het lichaam. Zijn tatoeage was als een vingerafdruk. Zij diende een doel: hem zijn identiteit teruggeven na een verdrinkingsdood.
Je vraagt je af waarom steeds meer voetballers hun huid met tattoos bedekken. Niet om herkend te worden. Dat kan tegenwoordig doeltreffender. Een tegenstander intimideren met een overdadig geornamenteerde torso is ijdele hoop. Het zijne is minstens zo toegetakeld.
De kans dat iemand bij het zien van zoveel merktekens – tatoeage/tattoo komt uit het Tahitiaans: tattau betekent markeren – zal denken: hé, een voetballer, is nihil. Iedereen heeft ze.
Leave a Reply