Lang voordat Jan Siebelink literair succes oogstte en vrouwen van een zekere leeftijd en jonger het hoofd op hol bracht, schreef hij al. Zijn novelle Man en vrouw in oktoberlicht op voetbalveld uit de bundel Weerloos (1978) zal dan ook aan de aandacht van velen ontsnapt zijn, ondanks de verfilming door Jonne Severijn in hetzelfde jaar.
Van de verfilming kan ik me niet veel meer herinneren, maar ik heb hem gezien want in een stuk over boek en film gebruikte ik Man en vrouw in oktoberlicht op voetbalveld als voorbeeld van verfilmingen die het origineel trouw zijn, en dat terwijl Man en vrouw in oktoberlicht op voetbalveld niet overloopt van actie, ondanks de schijnbewegingen.
Een vrouw – moeder van een imperfect, want allergisch, kind – strijdt langs de lijn, kijkend naar haar kind dat door zijn uitverkiezen behalve ziek ook zenuwachtig is, in stilte een strijd met haar man die het niet kan verdragen dat zijn zoon niet volmaakt is.
Ze zoekt toenadering tot een man die ook over de reling hangt te kijken naar een zoon. Daar langs de lijn dwalen haar gedachten af. Ze fantaseert, denkt zich minnares, wil haar hart uitstorten. Hij wil niets, maar is vriendelijk en voorkomend.Haar zoon haalt het einde van de wedstrijd niet, de inspanningen zijn te groot. Zij moedigt hem aan thuis aan zijn vader te vertellen dat hij de hele wedstrijd uitgespeeld heeft.
Vijftien bladzijden heeft Jan Siebelink maar nodig voor een portret van een huwelijk dat op stranden staat. Hij schrijft dan ook heel precies. En de locatie leent zich er perfect voor.
Leave a Reply