HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / recensies / poëzierecensies / Schaduwgrens – Hans van de Waarsenburg

Schaduwgrens – Hans van de Waarsenburg

10/07/2012 by Bouke Vlierhuis Leave a Comment

Als ik een nieuwe bundel in handen krijg van iemand die al decennia lang dichtbundels maakt bevangt mij altijd een soort meewarigheid. Wat je namelijk vaak ziet bij die dichters is dat ze hun top bereikt hebben. Ze zijn heel goed geworden, heus. Ze hebben zich ontwikkeld. Anders was er geen uitgeverij die tientallen jaren hun boeken was blijven uitgeven. Maar vaak is de schwung er wel een beetje uit. Jezelf ontwikkelen, gat gaat namelijk zo’n beetje vanzelf, als je maar blijft schrijven. Maar het is ontzettend moeilijk om niet bedaagd te gaan klinken en je te verliezen in de poëtischheid van je eigen dichterschap.

Schaduwgrens heeft ook een beetje dat probleem. Poëzie die goed is, echt goed, maar die vaak het scherpe randje dat poëzie zo fijn maakt, die venijnige uithaal, die anomalie die alles in een ander licht plaatst, mist.

En toch is de nieuwe bundel van Hans van de Waarsenburg me sympathiek, al was het maar omdat de openingscyclus zich baseert op Under The Volcano van Malcolm Lowry. In vijf pseudosonnetten komt De Consul, voor wie de roman kent althans, mooi gekleurd tot leven.

Ook de volgende twee cycli zijn mooi. Maar toch is er die soms wat gezapige toon, met die mooie, afgeronde beelden die in al hun schoonheid en afgerondheid vaak maar niet echt hard binnen willen komen: 

Ik was nog niet wakker

Een dodendans van kale raven. Veren van
Het pak geplunderd. Zwarte vulling voor
Kaalhoofden. Er klonk een ravenhuilen
Dat deed sidderen. Bloedhanden waarin

De pennen staken. Overal verengefladder
Dat ging liggen, opwaaide. Ik was mijn
Naaste hand en zij nog slechts twee borsten,
Zo dichtbij. Henneptouw. Haar aanblik

In het olielicht, vlammend in het schemerhaar
Van haar oksels. Haar onmatige vulva. Ik was
nog niet wakker, paarshoofdig begon de dag
Me langzaam op te vreten. Terwijl ik zweeg.

Precies. Mooi weergegeven, de overgang tussen waken en slapen waarin je even niet weet wat echt is en wat niet. Maar toch ook wel een hoop dichterlijke kitsch die getuigt van te weinig (zelf)kritiek bij de keuze van de beelden.

Misschien ook interessant:

  1. Een huis verlaten – Jos Versteegen
  2. Uitgelopen… Over Mascara van Peter WJ Brouwer

Filed Under: poëzierecensies Tagged With: Hans van de Waarsenburg, recensie

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled