‘Eerst stond ik daar als een verdwaasde, overweldigd door de ongewone atmosfeer en het onbelemmerde uitzicht. Ik kijk om me heen; een wolkendek was onder mijn voeten. En nu ik op een minder beroemde berg met eigen ogen zag wat ik gehoord en gelezen had over de Athos en de Olympus, werden die bergen ineens veel minder onwezenlijk voor mij. Hierna wendde ik mijn blik in de richting van mijn geliefde Italië. Ik zag die massief oprijzende en met sneeuw bedekte bergketen, de Alpen, waar ooit die onbehouwen vijand van alles wat Romeins was overheen trok… Het leek me alsof ze vlakbij waren, hoewel ze toch heel ver weg liggen.’
Wat een uitzicht! Francesco Petrarca beklom op 26 april 1336 de Mont Ventoux en schreef over die ervaring een lange brief De beklimming van de Mont Ventoux. In 1336 was er nog geen sprake van (massa)toerisme. Het was niet gebruikelijk om zomaar ergens naar toe te gaan om vervolgens van het uitzicht te genieten. Van Petrarca wordt gezegd dat hij de Mont Ventoux beklom puur om het beklimmen. Hij kwam er in ieder geval in hogere sferen. Ook daarvan maakt hij melding in De beklimming van de Mont Ventoux.
De dichter Jan Kal schreef in 1974 het sonnet Mont Ventoux, opgenomen in de bundel Fietsen op de Mont Ventoux: Ook hij heeft het niet alleen maar over de berg als hij over de berg dicht. Of dichten echt zo’n tour de force is als Kal wil doen voorkomen waag ik te betwijfelen. Maar ik heb geen recht van spreken: ik dicht niet en de Mont Ventoux heb ik ook nog nooit beklommen. Dus hoe zou ik het één met het ander kunnen vergelijken.
Mont Ventoux
Dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
waar Tommy Simpson nog is overleden.
Onder zo tragiese omstandigheden
werd hier de wereldkampioen doodmoe.
Op deze col zijn velen losgereden,
eerste categorie, sindsdien tabu.
Het ruikt naar dennegeur, Sunsilk Shampoo,
die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.
Alles is onuitsprekelijk vermoeiend,
de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint.
Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
de top van deze kaalgeslagen berg:
ijdelheid en het najagen van wind.
De Mont Ventoux, de Kale Berg. Maanlandschap zinderend in de hitte. Dit jaar moeten we het in de Tour zonder doen. Geen tergende berg die haar bedwingers de adem ontneemt zodat zij niet meer over het uitzicht kunnen reppen.
De Grand Colombier (1501 m.), nieuweling in de Tour, haalt het vooralsnog qua heroïek niet bij de Ventoux. Hij liet de renners van zijn rug afglijden. Maar er werd gestreden en gereden, en Nederlandse renners op grote achterstand gereden.
Leave a Reply