Dimitri Verhulst heeft één boek geschreven waarin het behalve over wielrennen over wielrennen gaat: Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten. Kenners van de koers zullen er de verdachte omstandigheden waaronder wielrenner Frank Vandenbroucke om het leven kwam in herkennen.
In Monoloog van iemand die het gewoon werd tegen zichzelf te praten wordt niet gefietst. In De helaasheid der dingen wel, althans, er wordt in een paar zinnen gerefereerd aan een even legendarische als omstreden koers. Als promotiestunt voor zijn café organiseerde Omer ooit een wedstrijd naaktfietsen. Heel veel regels besteedt Dimitri Verhulst er niet aan.
Ook in de gelijknamige film – regie: Felix Groeningen, scenario: Christophe Dirickx en Felix Groeningen – neemt de race niet veel tijd. Maar zoals de sanseveria beeldbepalend is voor het boek, zo zijn de blote mannen op de fiets dat voor de film.
Leave a Reply