Geen stad die het zich kan veroorloven om er tijdens de aan haar toegewezen Olympische Spelen letterlijk en figuurlijk een zooitje van te maken. En dus vindt er voor aanvang een grote schoonmaak plaats. Wat niet gezien mag worden, wordt vakkundig aan het oog onttrokken.
In Athene waren het de zwerfkatten die het straatbeeld ontsierden. De zevenzieligen – hier heeft een kat negen levens, in Griekenland zeven zielen – moeten het veld ruimen.
Volgens de ‘Kring der Zevenzieligen’ een clubje bejaarde dames dat achter de Ioannis Dimitrakopoulos aanloopt, maakt het Olympisch Comité een grote vergissing. De zwervende katten zijn reïncarnaties van grote Griekse filosofen.
De dames zien het voornemen om de zwerfkatten te doden of zelfs maar te domesticeren als een ernstige bedreiging voor het culturele erfgoed en doen er dan ook alles aan om dat te voorkomen.
Wat Takis Theodoropoulos beoogde met zijn De zwerfkatten van Athene – een scherpe satire op zijn land dat twijfelt tussen verleden en toekomst – komt niet uit de verf. Of dat komt omdat hij teveel tegelijk wil – én filosoferen én spioneren én persifleren – of omdat ik te weinig weet van het Griekse samenleven waarnaar situaties ongetwijfeld verwijzen of doordat ik me door de taal heen moest worstelen – dat kan aan de vertaling liggen die niet lekker leest, maar ook kan de vertaalster door het origineel in een keurslijf van zinnen, tangconstructies en nevengeschikte bijzinnen gedwongen zijn – weet ik niet. Misschien hadden de zwerfkatten het heft nog meer in eigen poten moeten nemen.
Leave a Reply