Na de afgelopen dagen heel vaak vijf minuten judo kijken weet ik wat een yugo, een wasa ari en een ippon is. Maar hoe al die technieken heten waarmee je die punten kunt verdienen en hoe je de ene techniek van de andere kunt onderscheiden, dat is me nog steeds even duister als voor die tijd. Toch ben ik tevreden. Ik heb weer wat geleerd over deze sport.
Meer dan van het lezen van Bonita Avenue van Peter Buwalda. Daarin speelt judo een rol omdat twee belangrijke personages judoën. De confrontatie die zij met elkaar aangaan krijgt door het judoën een extra – fysiek intieme – dimensie. Als het gaat om intellectuele capaciteiten en maatschappelijk aanzien is en blijft de schoonzoon de mindere van de schoonvader. Het judoën fungeert als een soort barometer die de veranderlijke en wisselvallige verhoudingen zichtbaar maakt. Persoonlijk vond ik dat nogal een vondst van de schrijver. Functionele sport, en dan ook nog deze sport, waarbij lichamelijk contact moet.
De werkelijkheid is prozaïscher. Peter Buwalda heeft gejudood. Zoals hij veel uit zijn dagelijks leven gebruikte voor zijn boek, gebruikte hij ook zijn sport. Heel veel meer moeten wij er niet achter zoeken.
Leave a Reply