Kunst!

Als Kunst! een blik uit het raam werpt, ziet hij hoe het terras van de buren langzaam volloopt. Vroeger was dat een goed teken, maar omdat mensen hun geld nu meer dan ooit maar één keer kunnen uitgeven, baart het volle terras hem zorgen. Vroeger waren dit de mensen die opgewarmd en in de juiste stemming kwamen kijken en luisteren naar wat hij te zeggen, te zingen, te dansen had. Nu is drinken hun avondje uit. Als het laatste glas geleegd is, keren ze huiswaarts zonder zelfs maar aan Kunst! gedacht te hebben.

Kunst! vreest het moment dat hij definitief aan het kortste eind zal trekken en weet niet hoe hij het tij moet keren. Kunst! kijkt en ziet dat het niet goed is.