Ze hebben het voor ons gedaan. Opdat wij televisiekijkers het beter zien en het spel beter kunnen volgen wordt hockey tegenwoordig gespeeld op een blauw veld met een gele bal. De roze omzoming dient geloof ik geen ander doel dat te laten zien waar het veld ophoudt.
Aan mij is zijn deze innovaties niet zo besteed. Ik vind dat blauw met de zweem van een hoogpolig tapijt nogal vermoeiend aan mijn ogen. En of ik die gele bal beter zie dan een witte op kortgeschoren groen, waag ik te betwijfelen.
Omdat ik niet helemaal zeker weet of het niet toch aan mijn ogen ligt en een bril (een deel van) de oplossing is, schort ik mijn definitieve oordeel nog even op.
Maar los daarvan: er komt een moment dat alle zekerheden wegvallen en niemand meer herkent wat nu nog vanzelfsprekend is. Er komt een tijd dat niemand meer snapt waarom kinderen ooit uit volle borst ‘Groen is gras, groen is gras, onder mijne voeten…’ zongen. Met het oprukken van het kunstgras raakt de natuur kenmerkende eigenschappen kwijt en de mens daarmee zijn zekerheden. Zo bezien had het voor mij nu al niet gehoeven, dat blauwe gras.
Leave a Reply