HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / Alles / (non-)fictie / columns / On The Road (1) – Waarin de filmrecensent een heel ander boek gelezen heeft

On The Road (1) – Waarin de filmrecensent een heel ander boek gelezen heeft

10/08/2012 by Bouke Vlierhuis Leave a Comment

Bijna alles wat ik meemaak of zie, bijna alles wat ik lees, ook, zet me aan tot lezen. Toen ik de verfilming van On The Road zag, gemaakt door Walter Salles, zette me dat aan tot het (her)lezen van een heleboel Kerouac.

Vlak na het zien van de film schreef ik dit stukje vol vergissingen. De filmrecensent van Vrij Nederland, Kees Driessen, zag de film in Cannes en schreef er ook een stukje over. Dat stukje is één grote vergissing. 

‘Op papier was dit de roadmovie aller roadmovies. Op het scherm is daar bijna niets van over.’ De film zou moeten ‘scrollen’, net als de rol papier waar Kerouac het boek op typte. Een rol die je volgens Driessen als e-book zo kon uitgeven: ‘één doorlopende tekst, die je leest door te scrollen’. Wat hij even vergeet is dat die ‘original scroll’ wemelt van de doodlopende anekdotes en dat hij, door het gebrek aan hoofdstukindeling, bij vlagen een bijzonder vermoeiende leeservaring is. 

Want het ís helemaal geen road movie. Driessen is voor het gemak even het bewakingsbaantje in San Francisco vergeten, het volgen van colleges in New York, het eindeloze verhuizen, het wachten voor dichte deuren, het rondhangen op busstations. Allemaal dingen die Salles godzijdank uit de film heeft gelaten.

Als je On The Road goed leest, zie je dat Sal Paradise helemaal niet de hele tijd op weg is. Het is helemaal geen ‘shot door de voorruit’, wat Kerouac er zelf ook over gezegd heeft. Sal Paradise reist naar San Francisco en Denver en Mexico, voornamelijk om bij zijn vrienden te kunnen zijn. De weg is net zoveel middel als doel. 

Driessen klaagt ook over de ‘tamme’ uitspattingen in het boek. Hij herinnert zich een boek vol wilde seks of zoiets. Maar ik vind zijn uitspattingen niet terug. Er wordt vooral plichtmatig, inspiratieloos en dronken geneukt. Af en toe is er liefde in het spel, maar ook dan is de seks vrij basaal. Salles heeft er zelfs nog een schepje bovenop moeten doen om de kijkers erbij te houden.

Ook qua aanvaringen met het establishment gebeurt er hem te weinig in de film: 

Dat had Salles ook kunnen doen: zich concentreren op het verstikkende milieu van de jaren veertig waaraan de beatdichters wilden ontsnappen. Maar hij stipt het alleen maar aan: een flard op de radio over het Rode Gevaar, een enkele keer dat ze worden aangehouden en onterecht beboet, een brave burger die verbaasd opkijkt.

Inderdaad, een verkeersboete. De moeder van Sal stuurt braaf geld en als ze een aan hun zorgen toevertrouwde limousine in puin rijden, doet de eigenaar niet eens aangifte. Niets aanvaringen met het establishment.

In plaats daarvan legt Salles de nadruk op hun gemis van een vader

Ja. En daar gaat het boek dus ook over.

Ik ga niet zeggen dat dit een ontzettend goede boekverfilming is (sterker nog, ik ga het tegenovergestelde zeggen, in het vervolg op dit stukje) maar Salles heeft, in tegenstelling tot Driessen de diepere laag van het boek goed begrepen.

Misschien ook interessant:

  1. On The Road (3) – Waarin de censuur van 2012 erger blijkt dan die van 1957
  2. ‘A true portrait’, dat is Vita and Virginia volgens Eileen Atkins. Zij kan het weten, zij schreef het scenario voor de film die Sacha Polak gaat maken
  3. Isabelle. Geen sprookje meer.
  4. The Town and the City, het ondergewaardeerde debuut van Jack Kerouac

Filed Under: columns Tagged With: film, Kerouac, On The Road, verfilming, Vrij Nederland

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven
  • Peter Verhelst ‘verstopt’ in het werk van anderen
  • De tijd laten verstrijken
  • Poetry 2022: Het festival is begonnen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Over hoofden van doden literair scoren?
  • Een oude bekende, of: de kunst van het heel precies beschrijven
  • Peter Verhelst ‘verstopt’ in het werk van anderen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2022 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled