Op de dag dat het op de kop af 527 jaar geleden is dat koning Richard III begraven werd, starten op een dertien in een dozijn parkeerplaats in Leicester graafwerkzaamheden naar zijn stoffelijke resten. Op de plek die nu parkeerplaats is zou vroeger een kerk van franciscaner monniken gestaan hebben en in die kerk zou Richard III begraven zijn nadat hij in 1485 bij de Slag om Bosworth – alwaar hij de legendarische woorden ‘A horse! A horse! My kingdom for a horse’ gesproken zou kunnen hebben – om het leven kwam.
Als de Greyfriars parkeerplaats daadwerkelijk de plek is waar de middeleeuwse kerk en abdij gestaan hebben en als de gestripte botten van de koning niet zoals ook beweerd wordt in de rivier de Soar gegooid zijn nadat de kerk plaats moest maken voor de wereld, is er een kans dat hij gevonden wordt.
Mochten er botten boven komen, dan kan dankzij het genetisch materiaal van een familielid in de vijftiende graad – een inmiddels overleden vrouw die afstamt van Anne of York, de zus van Richard III; haar zoon is overgevlogen uit Canada om getuige te zijn van de werkzaamheden – via DNA-onderzoek vastgesteld worden of het om de stoffelijke resten van Richard III gaat.
In Engeland houden ze hun fingers crossed. Als ze hem – Richard III, de laatste der Plantagenets – vinden wordt hij waardig herbegraven in de kathedraal van Leicester.
Ik weet het, ze gaan niet graven naar een personage maar naar een mens. Maar ik kan kijkend naar het ontbijtprogramma van de BBC – ondanks de twee ridders die knullig met lansen in de weer zijn – alleen maar aan Shakespeare’s Richard III denken. Ik (er) ken maar een Richard III en dat is Gijs Scholten van Aschat.
Leave a Reply