‘Als je nadenkt, ga je (deels) andere argumenten gebruiken dan de argumenten die je zonder nadenken zou gebruiken (…).’ Niet het nadenken op zich is erg, maar ‘het probleem is nu dat veel nadenken ertoe leidt dat argumenten die verbaliseerbaar zijn, belangrijker gemaakt worden dan ze in feite zouden moeten zijn.’
Wat Ap Dijksterhuis in Het slimme onbewuste schrijft, impliceert dat elke poging om een mening onder woorden te brengen die mening beïnvloedt. Dat zou dus betekenen dat het meest zuivere oordeel het oordeel is dat ieder voor zich huldigt in hoofd en hart.
Ik kan me daar iets bij voorstellen. Ik slaag er maar zelden in om de veelheid aan indrukken die een boek, beeld, film of schilderij achterlaat zo te verwoorden dat alles wat ik denk, voel en vind daarin besloten ligt.
Vraag mij vooral niet onmiddellijk na het lezen van een boek of het kijken naar een film wat ik ervan vond. Het is niet uitgesloten dat ik er dan al wat van vind, maar zelf heb ik het idee dat ik dan nog aan het herbeleven ben teneinde afzonderlijke elementen de kans te geven een geheel te worden. Pas daarna begin ik er iets van te vinden. Zonder incubatietijd geen mening.
Ik geef niet elke mening prijs. Soms is iets of iemand me te dierbaar om er in het openbaar een mening over te hebben.
Leave a Reply