HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Het huis van Aragon en Elsa Triolet

Het huis van Aragon en Elsa Triolet

17/02/2013 by Liliane Waanders 1 Comment

Aragon et Elsa TrioletIk ken schrijvers – ik zal geen namen noemen – die zo vaak verhuisd zijn dat je alleen al een kapitaal kwijt bent om naast al die voordeuren marmeren gedenkplaten te hangen. Daar staat tegenover dat je niet al die huizen in ere hoeft te houden als museum.
In al die huizen is weliswaar geschreven – dat mag je tenminste aannemen – maar op geen van die adressen is een oeuvre ontstaan.

Een schrijvershuis is pas het behouden en bezoeken waard als de geest van de schrijver er ook zoveel jaar na zijn/haar dood nog rondwaart. Als je als lezer of literair toerist het idee krijgt dat het hier gebeurd is. Dat hier ideeën vrij spel hadden en zielsverwanten welkom waren. En dat kan alleen als de schrijver in kwestie het huis die kans gegeven heeft.

Zo’n huis is het huis van Aragon en Elsa Triolet. Hun oeuvres waren mij onbekend, maar hollend door hun huis – de gids had haast, hij praatte niet alleen snel, te snel voor zijn niet-Franstalige gasten, hij gunde ons ook te weinig tijd om rond te kijken – proefde ik, ondanks het vluchtige karakter van de kennismaking eigenzinnigheid en collegiale creativiteit. In dit huis met de watermolen werd gecreëerd en onder kunstzinnige vrienden verkeerd.

De gids dacht dat wij nieuwsgierig waren en alles wilden zien en weten. Daarom wees hij in dat rappe Frans op nietszeggende details en nam hij oneerbiedig het ene na het andere voorwerp in handen. Maar daar kwamen wij niet voor. Wij kwamen voor het ademen van het huis.

Misschien ook interessant:

  1. Boeken uit de bibliotheek van een ander, i.c. Sybren Polet
  2. Is creativiteit meetbaar? Arnon Grunberg laat zijn hersenen onderzoeken
  3. Het kasteel Argol van Julien Gracq revisited
  4. Wij lezers doen er schijnbaar toe (voor Amazon en 909 schrijvers)

Filed Under: blog Tagged With: Aragon, Elsa Triolet, Louis Aragon, musea, schrijvers, schrijvershuizen, surrealisme

Comments

  1. Johan Everaers says

    21/07/2020 at 13:37

    fragment uit “Bij het ochtendgloren zwijgt de nachtegaal” uit verhalenbundel “Verdwaalde Oeverloper” door Johan Everaers verschenen 2014 bij Uitgeverij Liverse Dordrecht.

    Op de een of andere manier manifesteerde het huis zich binnen meer als het huis van Triolet dan als dat van Aragon en halverwege het bezoek realiseerde ik me dat het niet kwam door de aankleding, maar gewoon vanwege de vrouwelijke gids die haar accenten meer legde op anekdotes en toelichtingen bij voorwerpen die hadden toebehoord aan Elsa. Ze koppelde voorwerpen aan titels van Elsa zoals Le Grand Jamais, A Tahiti, Le Rossignol, Le Cheval Blanc, maar geen woord bijvoorbeeld over Les Communistes de romancyclus van Aragon, waar ik me eind jaren zestig had doorheen geworsteld. Nadat ik die boeken had gelezen kocht ik in 1968 in Parijs bij Joseph Gibert een tweedehands lp met chansons geschreven door Aragon waaronder het beroemde Les Yeux d’Elsa. Voordat we een wandeling zouden maken door de tuin bij het huis bekeek ik de cd’s met chansons van Aragon vertolkt door zangers als Jean Ferrat, maar men beschikte in de museumwinkel niet over een heruitgave van mijn eigen zestiger jaren lp. Als aandenken aan het bezoek kocht ik er de onvermijdelijke ansichtkaarten waar ik een stempel van het museum op liet zetten ter aanvulling van mijn verzameling en we profiteerden van een moment tussen de buien door voor onze geplande wandeling in de tuin waar zich op een heuveltje in een hoek het graf bevond van het schrijversechtpaar.
    We passeerden een glibberig half vervallen bruggetje over een snel stromende beek waar bisamratten in zwommen die in het oog vielen vanwege een partieel albino exemplaar. Ze waren alles behalve schuw en ook de aanwezige vogels leken weinig wantrouwen te koesteren tegenover wandelaars. Vanaf de heuvel kwam vogelzang ons tegemoet en dat had een vervreemdend effect. Ik herkende die zang niet onder de omstandigheden. Gezegd moet dat voor eind oktober een temperatuur van twintig graden plus heel zacht was, maar een zingende zwartkop of een nachtegaal hield ik niet voor mogelijk en de variatie en welluidendheid van het lied was te groot om door een merel of roodborst geproduceerd te worden. We naderden de plaats van het grafmonument en daar ontdekte ik achter een struikje een geluidsinstallatie waaruit de weelderige zang van een rossignol klonk. Op deze vredige plek zong een nachtgaal overdag terwijl zijn niet-mechanische soortgenoten al lang en breed ergens in Afrika zaten. Eind oktober! Le Grand Jamais!

    Reply

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda
  • Poëzieweek 2025: ‘Mijn vader zegt entropie mijn moeder logica’ – Sasja Janssen
  • Poëzieweek 2025: ‘Kratermond’ – Sara Eelen

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Abdelkader Benali Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • Nikos Kazantzakis over de Franciscus in wiens sporen paus Franciscus treedt
  • De Inktaap 2.0
  • Recensie: Oever – Ludwig Volbeda

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2025 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled