HANTA

Literatuur en meer

  • Home
  • Over Hanta
  • Contact
  • Privacy statement
  • Columns
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Blog
  • Meer
    • Liliane leest
    • Kettinglezen & rijgschrijven
    • Mediamoment
    • Sportzomers en -winters!
    • Zomergasten
    • Thuisblijfreizen
    • Bouke’s blues
    • Proza
    • Poëzie
You are here: Home / blog / Verminkte kunst in De zonen van het uitzicht

Verminkte kunst in De zonen van het uitzicht

07/03/2013 by Liliane Waanders Leave a Comment

Omdat Maxim Februari in De maakbare man: notities over transseksualiteit refereert aan de roman De zonen van het uitzicht van M. Februari en ik iets over De maakbare man aan het schrijven was, kon ik het niet laten deze korte maar desondanks niet samen te vatten roman te herlezen. En weer had ik het gevoel dat ik geen grip kreeg op het boek, maar het boek mij in zijn greep hield.

In De zonen van het uitzicht wordt het schilderij Le Déjeuner sur l’herbe van Edouard Manet ernstig verminkt. De restaurator kan zich dan ook niet vinden in de opwinding van het personage dat in de roman zes voornamen draagt – Margaret, Mortimer, Michael, Milou, Mara of Matthias – en die ene achternaam: Februari.

‘Het gat in Le Déjeuner sur l’herbe was werkelijk prachtig. Het was niet meer een echt gat, er was al een stuk doek achter langs aangebracht, maar het was een verlangen naar voorstelling, een roep om verbeelding. Met had zich geen sprekender afwezigheid in het doek kunnen wensen. (…)
Of ik gek was! Barbaren versnijden onze kunst en we moeten doen of er niets gebeurd is!
Maar soms is afwezigheid – en er is in onze tijd een groot gemis aan afwezigheid, soms wil de lift niet meer omhoog omdat er te veel mensen in staan, er wordt iedere 1/3 sec. een kind geboren – beter dan volmaaktheid. Ascese heeft vele vormen.’

Wat zich op het moment van verminken precies heeft afgespeeld en wat de ‘beeldenstormer’ bezielde, dat wordt in De zonen van het uitzicht niet uit de doeken gedaan.
Maar het zou zo gegaan kunnen zijn als Mara Februari het bij wijze van gedicht formuleert.

Naar Manet

De suppoost veronderstelt een jongedame,
ze loopt de zaal door naar de verste hoek.
Daar eten op het gras drie mensen samen,
olie op doek.

Ze denkt ik zit heraldisch rechts
(gezien vanaf de bank in het park
of stilhoudend naast Titiaan)
en ik ben slechts een vrouw. Ik heb niets aan.

Ze denkt ik ben de linker god (met hoed),
geleund in het gras
beheers ik het geverfd heelal. En ik poseer
een handgebaar, mijn arm als as
doorkruist haar beeld voorgoed.

Ze denkt of zit ik altijd weer
met achter mij de muze (in het meer)
daar zwijgend tussen in.

De intercom roept om, ze loopt wat sneller
langs Titiaan de zaal uit naar het park.
(De bankjes zijn bezet. Men eet zijn maal.)

De suppoost na nazien van
de zaal en de bezoekers-teller
gaat opgewekt de deuren sluiten:
ieder die binnenkwam ging ook weer buiten.

Men hoort hem hymnen fluiten.

Misschien ook interessant:

  1. Kerstverhaal: Quodlibet (een Kerstvertelling) – M. Februari
  2. Ook voor transgenders is het vandaag een spannende dag
  3. Vierde Kousbroeklezing: heeft Maxim Februari eigenlijk iets met Rudy Kousbroek?
  4. Eens aanstootgevend: Manets Olympia

Filed Under: blog Tagged With: beeldende kunst, De maakbare man: notities over transseksualiteit, De zonen van het uitzicht, Édouard Manet, Le déjeuner sur l’herbe, M. Februari, Marjolijn Februari, Maxim Februari

Leave a Reply Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Zoeken

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Nieuwste berichten

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen
  • ‘Het hotel in de literatuur’, volgens ChatGPT en volgens mij
  • Zonder titel

Spotlight

Auteurs

  • Liliane Waanders

Meest gelezen deze week

Tags

Adriaan van Dis Arnon Grunberg beeldende kunst boek boeken boekenweek Cees Nooteboom column De wereld draait door dood dwdd film fotografie gedicht Ilja Leonard Pfeijffer Jan Brokken journalistiek K.Schippers kunst lezen literatuur Louise O. Fresco Marguerite Duras muziek Oek de Jong Olympische Spelen Poetry International poëzie recensie roman Rotterdam schrijven sportzomer sportzomer 2012 sportzomer 2013 sportzomer 2014 stoïcijn tennissen Tour de France vertalen Virginia Woolf voetballen wielrennen William Shakespeare zomergasten

Zoeken

Volg Hanta

  • Facebook
  • RSS
  • Twitter

Hoofdmenu

  • Home
  • Over Hanta
  • Columns en beschouwingen
  • Recensies
  • Beschouwingen
  • Meer
  • Contact
  • Privacy statement

Rubrieken

  • Liliane leest
  • Kettinglezen & rijgschrijven
  • Mediamoment
  • Sportzomers en -winters!
  • Zomergasten
  • Thuisblijfreizen
  • Bouke’s blues
  • Proza
  • Poëzie

Net binnen

  • en aan de horizon ligt… Spijkenisse
  • Op de stoep bij Clare Lennart
  • Vluchten is als vallen

Archief

Auteurs

  • Liliane Waanders

Copyright © 2023 · News Pro Theme on Genesis Framework · WordPress · Log in

Hanta gebruikt cookies. Omdat een blog runnen zonder nou eenmaal niet kan. Wilt u geen cookies, zie dan de instructies hier: Meer over cookies Ok, ik snap het
Privacy & Cookies
Necessary Always Enabled