Anders dan de titel doet vermoeden, worden er in De engelenmaker kinderen gecreëerd. Dokter Victor Hoppe gaat ver als het gaat om het krijgen van nageslacht. Of hij een bezeten wetenschapper of een verderfelijk mens is, daarover lopen de meningen uiteen. Gemeten naar zijn laatste daad kan hij net zo goed waanzinnig zijn.
Zes bladzijden voor het einde van het boek staat dit:
Pastoor Kaisergrube wist dat Jezus en de twee moordenaars dit jaar niet aan het kruis zouden hangen. De zandstenen beelden waren poreus geworden en dreigden los te komen van hun kruis. Daarom hadden de zusters clarissen ze laten weghalen en een beeldhouwer uit La Chapelle opdracht gegeven drie nieuwe figuren te maken, maar nu in brons. De andere vier zandstenen beelden, aan de voet van het kruis, waren er nog wel: Maria, Maria Magdalena, Johannes en de Romeinse soldaat. Wat hij niet wist, was dat er al één beeld klaar was en weer opgehangen. Dat zag hij toen hij als voorganger van de processie als eerste op het grote plein kwam dat zich uitstrekte voor de grot met de twaalfde statie. Het was een bijzonder beeld. Sprekend. Maar het was niet van brons. Dan zou het groen of bruin zijn. Dit beeld was weer van zandsteen. De bleke kleur stak scherp af tegen de zwarte wolken die zich boven de heuvel hadden samengepakt. Het was een imposant gezicht.
De pastoor vergist zich in het materiaal.
Hij kon het aanvankelijk niet geloven, ook al zag hij het, maar achter hem hoorde hij gemompel en weerklonk een paar keer dezelfde naam. Datzelfde ogenblik, terwijl achter hem werd gegild, zag hij hoe aan het kruis het hoofd werd opgericht en hoe heel even de ogen opengingen en hoe die ogen naar hem keken, door hem heen keken. En toen weerklonk een stem en die stem was herkenbaar uit duizenden: ‘Het is volbracht!’
Daarna breekt het onweer los.
Leave a Reply