Ook ik maak me er schuldig aan. Ook ik vertel door wat ik heb gehoord. Hoe de spiegel die buitgemaakt werd voor even uitgeleend werd, maar gegarandeerd terug zou zijn voor de opening. Hoe een koning dit huis te katholiek vond om het in zijn hoedanigheid te openen, en wijs daarbij op de ingelegde woorden in de op basis van tekeningen en foto’s herschapen vloer. Ik hoor een vrouw haar man vertellen hoe er commotie is over die maar twee – het zijn er eigenlijk drie – voorwerpen waarmee de oorlog die nog vers in ons geheugen ligt wordt getoond, terwijl het zoontje zich vergaapt aan een schaakspel. Ik hoor hoe aan de authenticiteit van een koffer getwijfeld wordt, omdat die op nog minstens twee plaatsen ook bewaard wordt.
Je hoeft niet eens zo heel goed te luisteren om hier de verhalen te horen die de afgelopen weken de ether in geslingerd zijn en van gewone mensen ambassadeurs en experts gemaakt hebben.
Leave a Reply