Mijn Mei is er een uit 1940, een achtste druk. De eerste eigenaar kocht het bij Harkema’s Boekhandel op nummer 107 van de Havenstraat in Hilversum. Misschien heeft hij eerst telefonisch geïnformeerd of het voorradig was. Het telefoonnummer staat er ook bij: 5986.
Natuurlijk begint ook mijn Mei met die ene zin: ‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid’. Toen ik mijn Mei kreeg, kende ik alleen die ene zin, en zelfs die niet precies. Ik dacht dat het ‘Een nieuwe lente, een nieuw geluid was’.
Die ene zin is nog steeds de enige zin die ik uit mijn hoofd ken. En ondanks mijn goede voornemens en de aanmoediging van Anne Vegter zal ik dé Mei van Herman Gorter niet uit mijn hoofd leren. Zo goed is mijn geheugen niet.
Maar voor wie een poging wil wagen, dit zijn de regels op de eerste bladzijde van mijn Mei:
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht –
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels in mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In ’t boschje opgaat en zijn reis begint.
Hij dwaald’ over de bruggen, op den wal
Van ’t water, langzaam gaande, overal
Als ’n jonge vogel fluitend, onbewust
Van eigen blijheid om de avondrust.
Vergaarde schemer. Dat vind ik een mooi beeld.
Voor wie dit nog niet genoeg is. Op 9 mei wordt de hele Mei van Gorter voorgelezen in de voormalige paardenfokkerij Rood|Noot in Utrecht (Leidsche Rijn).
Leave a Reply